این پژوهش با هدف اصلی تبیین عوامل آسیب­زای تربیت دینی در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر در سال ۱۳۹۰ انجام گرفت. جامعه آماری  این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر به تعداد ۹۶۲۴ نفر تشکیل می­دهند. حجم نمونه آماری این پژوهش از طریق جدول تعیین حجم نمونه که موسوم به جدول مورگان می­باشد، به تعداد ۳۷۵ نفر به ترتیب ۲۵۰ نفر دانشجوی پسر و ۱۲۵ نفر دانشجوی دختر، طبق شیوه نمونه­گیری طبقه­ای تصادفی انتخاب گردید. در این پژوهش از روش تحقیق میدانی (پیمایشی) و از شیوه­های تجزیه و تحلیل توصیفی از جمله آماره­ها و از شیوه­های تجزیه و تحلیل استنباطی از جمله آزمون­های اسمیرنف کولموگروف ، آزمون کایزر مایر الکین و آزمون کرویت بارتلت ، آزمون تحلیل عاملی ، تکنیک چرخش واریماکس وآزمون تی مستقل و... استفاده شده است. ابزار اندازه­گیری مورد استفاده در  این پژوهش ، پرسشنامه محقق ساخته «آسیب­شناسی تربیت دینی» با ضریب پایایی ۹۲/۰ و با روایی تائید شده از طریق نظر متخصصان می­باشد در این پژوهش مشخص گردید ۶ عامل به­عنوان عوامل اصلی آسیب­زا در تربیت دینی دانشجویان موثرند که به ترتیب اهمیت عبارتند از: ۱- شبهات دینی   ۲- عدم درک نیازها و مشکلات نسل جوان  ۳- ناکار آمدی کانون­های تربیت دینی ۴- سهل انگاری و قصور والدین  ۵- فضای ریزوماتیک ۶- ریاکاری که مجموعا ۶۴ درصد از کل واریانس را تبیین می نمایند.

آسیب شناسی, تربیت دینی, تحلیل عاملی