پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر خانواده درمانی کوتاه مدت ستیر برصمیمیت زوج ها انجام شد. روش پژوهش نیمه تجربی بود و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه زوج های داوطلب شهر قزوین بود. نمونه شامل ۱۶ زوج (۸ زوج گروه آزمایش و ۸ زوج گروه کنترل) بودند که به روش نمونه گیری داوطلبانه با جایگزینی تصادفی انتخاب شدند. پس از ریزش اولیه ۶ زوج در گروه آزمایش و ۶ زوج در گروه کنترل تا پایان پژوهش حضور داشتند. گروه آزمایش در ۶ جلسه مشاوره گروهی به شیوه خانواده درمانی کوتاه مدت ستیر شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل تحت هیچ مداخله ای قرارنگرفت. ابزار پژوهش«مقیاس صمیمیت واکر و تامپسون، ۱۹۸۳» بود که زوج های هر دو گروه در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری، آن را تکمیل کردند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت معنی داری در بین گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون و پیگیری وجود دارد (۰۵/۰P<). بنابراین می توان نتیجه گرفت که خانواده درمانی کوتاه مدت ستیر بر صمیمیت زوج های گروه آزمایش در مقایسه با زوج های گروه کنترل موثر بوده است. یافته های پژوهش حاضر مشخص می کند که درمان استحاله ای نظام دار ستیر      می تواند بر ارتقای صمیمیت زوج ها تاثیرگذار باشد، بنابراین ازاین اطلاعات می توان در راستای مداخلات بالینی و درمانی استفاده کرد و صمیمیت زوج ها را افزایش داد و یا از کاهش آن جلوگیری کرد.

خانواده درمانی کوتاه مدت ستیر, صمیمیت, زوج ها