پژوهش حاضر، به منظور بررسی رابطه بین اشتغال مادران با سازگاری دختران در بین دانش­آموزان دبستانی اجرا شده است. جامعه آماری این پژوهش را دانش­آموزان دختر دبستانی شهر تبریز تشکل می­دهد که ۷۲۱۰ نفر می­باشند و تعداد نمونه آماری ۳۸۴ نفر است که به شیوه نمونه­گیری تصادفی چند مرحله­ای انتخاب شده­اند. روش تحقیق از نوع همبستگی     می­باشد. در این تحقیق از دو پرسشنامه جهت تعیین اشتغال مادر و سازگاری دختران استفاده شد. جهت تایید یا رد فرضیه­ها از روش­های آماری تی تست، تحلیل واریانس یک راهه و دو راهه استفاده گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که بین اشتغال مادر و سازگاری دختران رابطه معنادار وجود دارد. بین سطح تحصیلات مادران و سازگاری دختران رابطه معنادار وجود ندارد. بین میزان رضایت مادر شاغل از کار خود و سازگاری دختران رابطه معنادار وجود دارد.

اشتغال مادر , سازگاری دختران مدارس ابتدایی تبریز