فاطمه نصرالهی داودلی - کارشناسی ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، موسسه آموزش عالی حکیم نظامی، قوچان، ایران
هومن مینونژاد - دانشیار گروه بهداشت و طب ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
کریم خلاقی - استادیار گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی ، دانشکده تربیت بدنی وعلوم ورزشی، موسسه آموزش عالی حکیم نظامی ، قوچان، ایران
محمد کریمی زاده اردکانی - استادیار گروه بهداشت و طب ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

هدف: عقب ماندگی ذهنی یکی از رایج ترین معلولیت های ذهنی است که با اختلال در حفظ تعادل و ضعف در عملکرد حرکتی مبتلایان همراه می باشد. هدف ازاین تحقیق مقایسه تمرینات برایتونیک و یوگا بر سطح تعادل و عملکرد حرکتی دختران کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. روش بررسی: در این مطالعه ی نیمه تجربی، جامعه آماری شامل تمامی دختران کم توان ذهنی آموزش پذیر ۱۲-۷ ساله شهرستان مشهد بود که تعداد ۴۵ نفر با میانگین ± انحراف معیار سن به سال (۲/۵۹± ۱۱/۳۴)، قد به سانتیمتر (۶/۹۱± ۱۴۹) و وزن به کیلوگرم  (۶/۱۳±۳۹/۵۲) در قالب سه گروه ۱۵ نفره کنترل، برایتونیک و یوگا قرار گرفتند. گروه های تجربی تمرینات را به مدت شش هفته(سه جلسه ۴۵ دقیقه ای در هفته) انجام دادند. در پیش آزمون و پس آزمون از آزمون لک لک، Y و آزمون برخاستن و رفتن به ترتیب برای تعادل ایستا، پویا و عملکرد حرکتی سه گروه استفاده شد. از آزمون t زوجی با آزمون تعقیبی بونفرونی و آزمون کوواریانس با سطح معناداری (۰/۰۵≥α) برای بررسی تفاوت بین گروه ها استفاده شد. یافته ها: نتایج درون گروهی نشان داد که تمرینات برایتونیک و یوگا باعث بهبود تعادل ایستا، تعادل پویا و عملکرد حرکتی کودکان می شوند (۰/۰۰۱=P). همچنین نتایج بین گروهی نشان داد که تعادل ایستا، تعادل پویا و عملکرد حرکتی به طور معنا داری در گروه تمرینات یوگا و برایتونیگ نسبت به گروه کنترل بهتر بود (۰/۰۰۱=P). اما هیچ تفاوت معناداری بین اثربخشی تمرینات یوگا و برایتونیک در بهبود تعادل ایستا و پویا و عملکرد حرکتی وجود نداشت (۰/۰۵

کم توان ذهنی, تعادل, برایتونیک, یوگا