CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

مقایسه تاثیر تمرینات پیلاتس و ثبات مرکزی بر دیاستازیس رکتی و ویژگی های ساختاری عضلات شکمی زنان نخست زا

عنوان مقاله: مقایسه تاثیر تمرینات پیلاتس و ثبات مرکزی بر دیاستازیس رکتی و ویژگی های ساختاری عضلات شکمی زنان نخست زا
شناسه ملی مقاله: JR_JPSR-12-2_001
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:

سمیه داوری - دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، دامغان، ایران
طاهره باقرپور - استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، دامغان، ایران
نعمت الله نعمتی - استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، دامغان، ایران

خلاصه مقاله:
هدف: دیاستازیس رکتی (Diastasis Recti) و تغییرات ساختاری در عضلات شکمی، از جمله پیامدهای مهم انجام زایمان به روش سزارین (Cesarean) می ­باشد. تمرینات ورزشی به عنوان راهکاری ایمن و درد دسترس برای بهبود این اختلالات پیشنهاد شده است. لذا هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات پیلاتس (Pilates Exercises) و ثبات مرکزی (Core Stability) بر دیاستازیس رکتی و ویژگی­ های ساختاری عضلات شکمی زنان نخست­ زا (Primiparous) می ­باشد. روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی می ­باشد. تعداد ۲۰ نفر از مادران نخست­ زا بین سنین ۲۰ تا ۳۰ سال بر اساس معیارهای ورود و خروج از تحقیق وارد تحقیق شدند. سپس به صورت تصادفی ساده به دو گروه تمرینات ثبات مرکزی و تمرینات پیلاتس تقسیم شدند. در مرحله پیش ­آزمون، دیاستازیس رکتی و ضخامت عضلات راست شکمی و عرضی شکم به وسیله دستگاه سونوگرافی مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از آن آزمودنی­ های گروه­ های تمرینی، تمرینات مربوط به خود را به مدت ۸ هفته به انجام رسانیدند. تمرینات به صورت ۳ جلسه در هفته و هر جلسه ۴۵ تا ۶۰ دقیقه به طول انجامید. پس از پایان ۸ هفته تمرینات، کلیه متغیرهای تحقیق، یک بار دیگر و در مرحله پس آزمون مورد بررسی قرار گرفت. از روش تحلیل واریانس دوراهه به منظور تجزیه و تحلیل آماری یافته­ های پژوهش در سطح معنی­ داری ۰/۰۵≥p استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه نشان داد که پس از انجام ۸ هفته تمرینات، دیاستازیس رکتی (۰/۰۰۱=p) و ضخامت عضلات راست (۰/۰۰۱=p) و عرضی شکمی (۰/۰۲۱=p) در هر دو گروه تمرینی به طور معنی­ داری بهبود یافته است. همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه نشان داد که در مرحله پس ­آزمون، بین میانگین متغیرهای مورد بررسی در بین دو گروه تمرینی تفاوت معنی ­داری وجود ندارد (۰/۰۵≤p). نتیجه گیری: تمرینات پیلاتس و ثبات مرکزی به دلیل آنکه تاثیر چشم­گیری بر فراخوانی واحدهای حرکتی عضلات مرکزی بدن دارند، می ­توانند افزایش قدرت و هماهنگی عضلات راست و عرضی شکمی و نتیجتا ایجاد ثبات در این ناحیه را به دنبال داشته باشند. لذا می ­توانند به عنوان گزینه­ های مناسب برای بهبود دیاستازیس رکتی و ضخامت عضلات شکمی زنان نخست­ زا پیشنهاد شوند.

کلمات کلیدی:
پیلاتس, ثبات مرکزی, دیاستازیس رکتی, ضخامت عضلانی, سزارین, نخست زا

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1786796/