حسین رنجبران - ۱PhD Student in Immunogenetics., Immunogenetics Research Center, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
سعید عابدیان کناری - Professor, Immunogenetics Research Center, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
محمد آزاد بخت - Professor, Department of Pharmacognosy, Faculty of Pharmacy, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
علیرضا خلیلیان - Professor, Department of Biostatistics, Faculty of Medicine, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
مرضیه مومنی نژاد امیری - PhD Student in Traditional Medicine, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
سعید حسینی - PhD Student in Traditional and Complementary Medicine , Traditional and Complementary Medicine Research Center, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
آتنا مجیدی - Pharmacy Student, Faculty of Pharmacy, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran

سابقه و هدف: استفاده از سلول های بنیادی (Stem Cells)، که توانایی تمایز به سلول های بتا پانکراس را دارند، به عنوان روش جدیدی در درمان بیماری دیابت مورد استفاده قرار گرفته است. همراه با افزایش تعداد بیماران دیابتی، افزایش تقاضا برای هورمون انسولین قابل پیش بینی است. روبرو شدن با این میزان تقاضا، توسعه روش های ارزان و ظرفیت تولید بالای انسولین برای آینده ضروری به نظر می رسد. استفاده از پتانسیل گیاهان دارویی، می تواند چشم انداز نوید بخشی برای تولید انسولین باشد. مواد و روش ها: پس از جمع آوری پیاز والک ودانه خار مریم در هرباریوم دانشکده داروسازی، و جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمال از ژله وارتون ((WJ-MSCs و تمایز این سلول ها با استفاده از عصاره های گیاهی والک کوهی و خار مریم به سلول های بتای پانکراس ، سطح انسولین ترشح شده در مایع رویی کشت سلولی این دو گیاه با استفاده از کیت الیزا اندازه گیری شد. یافته ها: میزان سطح انسولین در سوپر ناتانت محیط کشت حاصل از این دو گیاه در مقایسه با گروه کنترل دارای اختلاف معنی داری بوده است. (۰۰۰۱/۰ = P ) ترشح انسولین توسط والک کوهی U/ML ۱۶۰ و در خار مریمU/ML ۳/۱۴ به دست آمده است. همچنین با کمک رنگ آمیزی اختصاصی دیتیزون، سلول های تولید کننده انسولین مورد بررسی قرار گرفت. استنتاج: والک کوهی و خار مریم هر دو توانایی القای تمایز سلول های بنیادی مزانشیمال به سلول های تولید کننده انسولین ( IPCs ) را دارا می باشند. و بین این دو عصاره گیاهی، والک کوهی بیش ترین تولید انسولین و خار مریم کم ترین میزان تولید انسولین را داشته است. با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت، در درمان دیابت استفاده از والک کوهی در مقایسه با خار مریم عصاره گیاهی موثرتری می باشد.

mesenchymal stem cells, insulin producing cells, Allium ursinum, Silybum marianum, سلول های بنیادی مزانشیمال(MSCs), سلول های تولید کننده انسولین (IPCs ), دیابت, والک کوهی, خار مریم