حسین ساسانی - دانشجوی دکتری مهندسی محیط زیست، گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران
ناصر مهردادی - استاد، گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران
بهنوش امین زاده - استادیار، گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران ، تهران، ایران
افشین تکدستان - دانشیار، گروه مهندسی بهداشت محیط، مرکز تحقیقات فناوری های زیست محیطی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز،ایران

سابقه و هدف: برکه های تثبیت یکی از فرآیندهای متداول تصفیه فاضلاب به ویژه در مناطق گرمسیر می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر تعداد بافل ها و سطح رشد چسبیده در بهبود بازدهی این فرآیند در حذف کلی فرم ها بوده است. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در مقایس پایلوت و در مجاورت تصفیه خانه فاضلاب شهر اهواز انجام شد. پایلوت این تحقیق از یک سیستم شاهد و سه سیستم دیگر تشکیل شد. در سیستم شاهد دو برکه به صورت سری به هم متصل شدند. چیدمان و ابعاد سه سیستم دیگر مشابه سیستم شاهد بود با این تفاوت که برکه های سایر سیستم ها به بافل و مدیای با بستر ثابت مجهز شدند. در مدت چهار ماه قابلیت سیستم ها در حذف کلی فرم ها در زمان ماندهای مختلف ارزیابی و ثابت مرگ باکتری ها در هر برکه تعیین شد. یافته ها: در مدت نمونه برداری با میانگین زمان ماند ۷/۸ روز، بازده حذف کلی فرم ها در سیستم شاهد به طور میانگین ۶۹ درصد و در سیستم های دو، سه و چهار بافل به ترتیب ۸۰، ۸۴ و ۸۶ درصد تعیین گردید. میانگین ثابت مرگ باکتری ها در برکه اول سیستم شاهد ۱۱/۰ بر روز و با افزایش تعداد بافل ها و بسته های مدیا به دو، سه و چهار به ترتیب ۱۶/۰، ۱۷/۰، ۱۸/۰ بر روز به دست آمد. به علاوه این ثابت در برکه دوم بیش تر از برکه اول به دست آمد. استنتاج: استفاده از بافل و مدیای با بستر ثابت بازده کلی حذف کلی فرم ها را بهبود داد . اثر سیستم دو و سه بافل در حذف کلی فرم ها نسبت به سیستم شاهد قابل توجه و در قیاس با سیستم چهار بافل، از نظر اقتصادی موجه تر بود.

waste stabilization ponds, attached growth, baffle, coliform, برکه های تثبیت, رشد چسبیده, بافل, کلی فرم ها