فاطمه عابدینی - کارشناس ارشد زبان وادبیات عرب دانشگاه فردوسی مشهد ودبیر آموزش و پرورش

مرثیه یکی از موضوع های مهم وجزء پرعاطفه ترین و بی آلایش ترین نوع، در ادبیات فارسی وعربی است وکمتر شاعری رامی توان یافت که در این زمینه طبع آزمایی نکرده باشد. ازآنجا که داعیه ی سرودن مرثیه در اکثر موارد نه از روی چشمداشت مادی وزیاده خواهی است، بلکه از دل سوخته ومصیبت زده ی شاعربرمی خیزد؛ همیشه تازگی خود را حفظ می کند .این امر درمورد مراثی مذهبی به اوج می رسد؛ چرا که این مراثی ازتاثیرات و تالمات روحی سرچشمه می گیرد و لاجرم بردل می نشیند. از آنجاکه رثای امام حسین (ع) یکی از تاثیرگذارترین وپرمخاطب ترین مرثیه هاست؛ در ادب فارسی وعربیبسیار مورد توجه قرارگرفته است. محتشم کاشانی وبولس سلامه از جمله شاعرانی هستند، که تمامی هنر خود را دررثایسیدالشهداء به کار گرفته اند وباعث جاودانگی سوگ سروده ی خود شده اند. این نوشتاربا نگاهی به اشعار ودرون مایه یمرثیه ها، مضامین مشترک و تفاوت درنگاه، سطح بیان وگفتاراین دو شاعر را در رثای امام حسین (ع) بررسی می کند. دراینمقاله شیوه های مختلف پرداختن دو شاعر به این موضوع نیز مورد تحلیل قرار گرفته است.

مرثیه، عاشورا، عبدالغدیر