صدیق ابیار - دانشجوی رشته آموزش زبان و ادبیات فارسی پردیس شهیدرجایی ارومیه
احسان خضرپور مقدم - دانشجوی رشته آموزش زبان و ادبیات فارسی پردیس شهیدرجایی ارومیه
علی خلیل پور قره کندی - دانشجوی رشته آموزش زبان و ادبیات فارسی پردیس شهیدرجایی ارومیه
نیما اسمعیل زاده - دانشجوی رشته آموزش زبان و ادبیات فارسی پردیس شهیدرجایی ارومیه

یکی از برجسته ترین ویژگی های ادبی شعر حافظ ایهام است که شاعر به وسیله آن توانسته کلام خود را از جذبه ای خاصبرخوردار و رندانه ظرایف و طرایف را از هر مضمونی بیان کند و در عین حال خواننده را در گزینش بی نهایتی از معنا رهاسازد. بنابراین توجه بیشتر مشتاقان شعر حافظ به بررسی این شگرد و سایر ترفندهای ادبی مرسوم در بلاغت عصر او معطوفشده است. شعر حافظ دارای جذبه هایی پنهانی است که او هنرمندانه آنها را در شعر خود تعبیه کرده است. یکی از اینجذبه ها که در شعر وی بسامدی بالا دارد، متناقض نما (پارادوکس) است که حاصل جست و جو در هزار توی ظرفیتهای ناپیدای زبان و تلاش برای جبران کاستی لفظ در برابر والایی معناست.در این گفتار برآنیم که به تعریف متناقض نمادر اشعار حافظ بپردازیم.

ادبیات، حافظ، تناقض، پارادوکس