علی آذری - Research Center for Environmental Determinants of Health, Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah, Iran,PhD Student in Environmental Health Engineering, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مهدی سالاری - PhD Student in Environmental Health Engineering, School of Public Health, Hamedan University of Medical Sciences, Hamedan, Iran
محمد هادی دهقانی - Professor, Department of Environmental Health Engineering, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
محمود علی محمدی - Associate Professor, Department of Environmental Health Engineering, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
حمید رضا غفاری - PhD Student in Environmental Health Engineering, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
کیومرث شرفی - Research Center for Environmental Determinants of Health, Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah, Iran , PhD Student in Environmental Health Engineering, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
نبی شریعتی فر - Assistant Professor, Department of Environmental Health Engineering, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
منصور بازیار - PhD Student in Environmental Health Engineering, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran

سابقه و هدف: ۲ و ۴ دی کلروفنل یکی از ترکیبات مهم ارگانوکلره است. مقاومت بالا در مقابل تجزیه، ایجاد طعم و بو در آب، سمیت بالا و سرطان زا بودن از نگرانی های مهم این آلاینده به شمار می آیند. به همین منظور، مطالعه حاضر به منظور بررسی جذب ۲ و ۴ دی کلروفنل روی اکسید گرافن مغناطیسی انجام شد. مواد و روش ها: رفتار جذب ۲ و ۴ دی کلروفنل به وسیله مجموعه از ازمایشات بسته به عنوان تابعی از  pH(۳-۱۱)، زمان تماس (۰-۱۲۰ دقیقه)، غلظت آلاینده (۱۰تا۱۲۵ میلی گرم بر لیتر) در ۳ دوز مختلف جاذب (۱/۰ تا ۱ گرم در لیتر) مطالعه شد. در نهایت مدل های سینتیکی شبه درجه ۱، شبه درجه ۲، ایزوترم های لانگمویر و فروندلیچ و ترمودینامیک جذب در شرایط بهینه شده مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد در حالت بهینه شده متغیرهای مورد مطالعه، (pH برابر با ۵، زمان تماس معادل ۱۵ دقیقه، غلظت آلاینده برابر با ۱۰ میلی گرم در لیتر و دوز جاذب معادل ۷۵/۰ گرم در لیتر) حداکثر ظرفیت جذب و راندمان حذف۲ و ۴ دی کلروفنل برابر ۷۴/۸۴ میلی گرم بر گرم و ۱۰۰ درصد شد. نتایج نشان داد مدل های ایزوترمی لانگمویر (۹۹۸۷/۰= R۲) و سینتیکی شبه درجه دوم (۹۹۹۲/۰= R۲) بهترین مدل در توصیف داده های جذب می باشد. پارامترهای ترمودینامیکی آشکار ساخت که فرایند جذب گرماگیر (۷/۵۷ تا ۱۵/۱۱۹=ΔH°) و خودبه خودی (۱۵/۱-تا ۴۴/۹- =ΔG°) بود. استنتاج:  MGO NPs به دلیل توسعه قابلیت هایی مانند جداسازی آسان و سریع از نمونه و پتانسیل بالا در حذف آلاینده مورد مطالعه می تواند به عنوان جاذبی مناسب برای حذف ۲ و ۴ دی کلروفنل از آب و فاضلاب معرفی شود.

۲, ۴ dichlorophenol, magnetic graphene oxide, wastewater, adsorption, ۲ و ۴ دی کلروفنل, اکسید گرافن مغناطیسی, فاضلاب, جذب