علی حسین جلیلیان - دانشگاه پیام نور اهواز، گروه زمین شناسی

رخداد تکتونیکی سیمرین میانی در ژوراسیک میانی به وقوع پیوسته و در مناطق مختلف جهان اثرات گوناگونی از خود برجای گذاشته است. جایگیری تودههای نفوذی و فعالیتهای آتشفشانی، چین خوردگی و دگرگونی، ایجاد فرازمین و پیدایش سطوحفرسایشی، خروج حوضههای رسوبی از آب و گسترش نهشتههای قارهای از اثرات گوناگون این رویداد عنوان شده است. مطالعه برونزدهای سازند سورمه )توآرسین-تیتونین( در مناطق مرکزی زاگرس از وجود یک ناپیوستگی موازی و افق خاک قدیمی)کالکریت( در انتهای واحد کربنات زیرین این سازند حکایت میکند. نتایج این تحقیق، همزمانی این ناپیوستگی را با رویدادسیمرین میانی و پیدایش تبخیریهای سازند علن در لرستان ونواحی خاوری عراق تأیید میکند. این مهم نشان میدهد که تکاپوی سیمرین میانی در زاگرس و مناطق پیرامون خلیج فارس از نوع خشکیزا بوده و بخشهایی از اقیانوس نئوتتیس را در اوایل آلنین ازآب خارج کرده است. بنابراین، با پایین افتادن سطح نسبی آب دریا و شرایط آب و هوای گرم و خشک در آن زمان خاکهایآهکی و نهشتههای تبخیری تشکیل شدند. این افق کالکریتی را میتوان به عنوان مرز تقریبی لیاس به دوگر در زاگرس معرفی کرد

رویداد سیمرین میانی، ناپیوستگی آلنین، سازند سورمه، زاگرس، رویداد باتونین