میلاد اعظمی - Medical Student, Student Research Committee, Faculty of Medicine, Ilam University of Medical Sciences, Ilam, Iran
کوروش سایه میری - Associate Professor, Department of Biostatistics, Psychosocial Injuries Research Center, Ilam University of Medical Sciences, Ilam, Iran

سابقه و هدف: دیابت ملیتوس یکی از شایع ترین عوارض اندوکرین در بیماران تالاسمیک می باشد. در مطالعات مختلف، شیوع دیابت در بیماران تالاسمی ماژور ایران متفاوت ذکر شده است و یک برآورد کلی از آن وجود ندارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین شیوع دیابت در بیماران تالاسمی ماژور ایران به روش متاآنالیز انجام شده است. مواد و روش ها: مطالعه مروری حاضر بر اساس چک لیست PRISMA انجام شد. مستندات به دست آمده از بانک های اطلاعاتیMagiran ، Iranmedex، SID، Medlib،IranDoc ، Scopus، Pubmed، Sciencedirect، Cochrane، Web of Science، Springer، Online Library Wiley و موتور جستجوی Google Scholar بدون محدودیت زمانی تا بهمن ماه ۱۳۹۴ با استفاده از کلیدواژه های استاندارد بوده است. جستجو و استخراج داده ها توسط دو نفر از پژوهش گران به صورت مستقل انجام شد. تمام مقالات مرور شده که دارای معیار ورود به مطالعه بودند مورد بررسی قرار گرفتند. مقادیر شیوع با استفاده از مدل اثرات تصادفی به روش متاآنالیز توسط نرم افزار Stata Ver.۱۱.۱ برآورد شد. یافته ها: در ۴۲ مطالعه، ۶۳۸۰ نمونه مورد بررسی قرار گرفت. شیوع دیابت در بیماران تالاسمی ماژور ایران ۵/۹درصد (فاصله اطمینان۹۵درصد: ۳/۱۱ -۸/۷) برآورد گردید. کم ترین و بیش ترین شیوع دیابت در بیماران تالاسمی ماژور مربوط به غرب (۳/۱۰درصد) و شمال ایران (۳/۸ درصد) بود. شیوع این بیماری در جنس مذکر ۶/۱۲درصد (فاصله اطمینان ۹۵درصد: ۱/۱۹ -۱/۶) و در جنس مونث ۸/۱۰درصد (فاصله اطمینان۹۵درصد: ۵/۱۴ -۲/۸) برآورد گردید. استنتاج: شیوع دیابت در بیماران تالاسمی ماژور ایران بالا می باشد و بررسی تست های دیابتی برای این بیماران هر شش ماه یک بار جهت تشخیص زودرس ضروری به نظر می رسد.

diabetes mellitus, thalassemia major, meta-analysis, دیابت, اختلال غدد درون ریز, تالاسمی ماژور