محمدتقی قانعیان - Associate Professor, Environmental Science and Technology Resarch Center, Department of Environmental Health Engineering, Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd, Iran
اصغر ابراهیمی - Assistant Professor, Environmental Science and Technology Resarch Center, Department of Environmental Health Engineering, Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd, Iran
جواد سلیمی - Lecturer, Department of Environmental Health Engineering, Torbat-e Hydarieh University of Medical Sciences, Torbat-e Hydarieh, Iran
رسول خسروی - PhD Student Environmental Health Engineering, Environmental Science and Technology Resarch Center, Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd, Iran
رضاعلی فلاح زاده - PhD Student Environmental Health Engineering, Environmental Science and Technology Resarch Center, Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd, Iran
محسن امرالهی - MSc in Environmental Health Engineering, Environmental Science and Technology Resarch Center, Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd, Iran
محمود تقوی - Lecturer, Department of Environmental Health Engineering, Faculty of Public Health, Zabol University of Medical Sciences, Zabol, Iran . PhD Student in Environmental Health Engineering, Environmental Science and Technology Resarch Center, School of Public

سابقه و هدف: در میان مواد شیمیایی متعدد مورد استفاده در بخش کشاورزی، ۲, ۴- دی کلرو فنوکسی استیک اسید (D-۲،۴) به طور گسترده ای برای کنترل علف های هرز مورد استفاده قرار می گیرد. این علف کش به عنوان یک آلاینده سرطان زا و با سمیت بالا در نظر گرفته می شود که به دلیل پایداری بیولوژیکی و شیمیایی آن، تجزیه این آلاینده بسیار مشکل است. لذا این مطالعه با هدف تجزیه فتوکاتالیستی علف کش D-۲،۴ با استفاده از نانوذرات اکسید ایندیوم در حضور نور ماوراء بنفش انجام شد. مواد و روش ها: این تحقیق در مقیاس آزمایشگاهی و در سیستم ناپیوسته انجام شد. اثر پارامترهای عملیاتی نظیر pH (۲-۱۱)، زمان تماس (۵-۲۴۰ دقیقه)، دوز کاتالیست (۲-۱/۰ گرم بر لیتر) و غلظت اولیه علف کش (۵-۴۰ میلی گرم بر لیتر) بر راندمان فرآیند مورد بررسی قرار گرفت. داده های فرآیند با مدل سینتیکی شبه درجه یک تطبیق داده شدند. یافته ها: افزایش pH و غلظت اولیه علف کش منجر به کاهش راندمان تجزیه شد و افزایش زمان تماس و دوز فتوکاتالیست سبب افزایش راندمان تجزیه شد. بهترین راندمان معادل ۷۰ درصد، در pH برابر با ۳، دوز کاتالیست ۱ گرم بر لیتر، زمان تماس ۱۲۰ دقیقه و غلظت اولیه علف کش ۵ میلی گرم بر لیتر حاصل شد. داده های فرآیند به خوبی از سینتیک شبه درجه یک پیروی می کنند (R۲=۰.۹۱۵). استنتاج: نتایج این مطالعه نشان داد که فرآیند فتوکاتالیستی با استفاده از نانوذرات اکسید ایندیوم در حضور نور ماوراء بنفش راندمان نسبتا مناسبی برای تجزیه علف کش D-۲،۴ دارد.

herbicide removal, photocatalytic process, Indium nanoparticle, ۲, ۴-Dichlorophenoxyacetic acid, تجزیه علف کش, فرآیند فتوکاتالیستی, نانوذرات اکسید ایندیوم, ۲, ۴- دی کلرو فنوکسی استیک اسید