منابع انسانی سازمان های نظامی در مقایسه با ابزار و تجهیزات و امکانات فیزیکی به ویژه در کشورهایی که سازنده اقلام عمده تجهیزاتی و جنگ ابزارهای راهبردی نیستند، حائز اهمیت فوق العاده ای است و این اهمیت ایجاب می کند، فرماندهان و برنامه ریزان ستادی نیروهای مسلح به دانش و مهارت لازم در زمینه مدیریت این منبع راهبردی مجهز باشند و در واقع کمبودهای احتمالی ابزاری را که به ناچار در چارچوب جریان های سیاسی بین المللی قرار دارند و در صورت وجود امکانات مالی و ارتباطات سیاسی امکان تهیه آن برای همه کشورها تا حدی مقدور نیست را با عامل انسانی که برخلاف ابزارها را چندین برابر می کند، جبران کنند. این پژوهش، کمی و از نوع پژوهش میدانی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است. جامعه آماری پژوهش، جامعه آماری مورد مطالعه افسران (افسران جزء و افسران ارشد) ستاد نزاجا هستند. نمونه آماری با روش نمونه گیری طبقه ای از بین جامعه انتخاب شده است. شاخص های مطرح در قالب پرسش نامه ای تدوین و داده ها جمع آوری گردیده است. نهایتا محقق به این نتیجه رسیده است که ارزیابی سالانه بر کارآیی افسران موثر بوده و جهت بهبود کارآیی باید به ترتیب به عوامل قابلیت های فردی، انگیزش، تعهد سازمانی و انضباط به عنوان عوامل موثر توجه شود؛ لذا جا دارد که در مورد مدیریت این منبع راهبردی و در جهت جذب، نگهداری، آموزش و به کارگیری موثر آن اقداماتی شایسته انجام گیرد.

ارزشیابی عملکرد, کارآیی, اثربخشی, استعداد, شایستگی, انضباط, قابلیت های فردی, انگیزش, تعهدات سازمانی