CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

فراوانی ژن های کد کننده ی آنزیم های تغییر دهنده آمینوگلیکوزیدی در استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از بیماران بستری در بخش سوختگی در جنوب غربی ایران

عنوان مقاله: فراوانی ژن های کد کننده ی آنزیم های تغییر دهنده آمینوگلیکوزیدی در استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از بیماران بستری در بخش سوختگی در جنوب غربی ایران
شناسه ملی مقاله: JR_JMUMS-25-134_016
منتشر شده در در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:

علی اصغر ملک حسینی - BSc in Laboratory Sciences, Student Research Committee, Faculty of Paramedicine, Yasuj University of Medical Sciences, Yasuj, Iran
سجاد خرم روز - Assistant Professor, Cellular and Molecular Research Center, Yasuj University of Medical Sciences, Yasuj, Iran
مسعود مرعشی فرد - PhD Student in Medical Virology, Department of Virology, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
نجمه پرهیزگاری - PhD Student in Medical Virology, Department of Virology, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran ۴ PhD Student in Medical Virology, Department of Microbiology, School of Medicine, Ahvaz Jundishapur University of Medica
فریبا منصوری - MSc Student in Microbiology, Department of Basic Sciences, Islamic Azad University, Yasooj Branch, Yasooj, Iran

خلاصه مقاله:
سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس از مهمترین پاتوژنهای بیمارستانی در بیماران سوختگی محسوب میگردد. یکی از مهمترین مشکلات در ارتباط با درمان عفونتهای استافیلوکوکوس اورئوس، مقاومت به آنتیبیوتیکهای آمینوگلیکوزیدی است. هدف از مطالعهی حاضر تعیین فراوانی ژنهای کدکننده مقاومت آمینوگلیکوزیدی در استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از بیماران سوختگی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تعداد ۸۱ ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه سوختگی بیماران بستری شده در بیمارستان طالقانی شهر اهواز جمعآوری گردید. برای بررسی مقاومت به متیسیلین، از روش ملکولی واکنش زنجیرهای پلیمراز (PCR) و تکثیر ژن mecA استفاده گردید. الگوی حساسیت ضد میکروبی ایزولهها به ۱۱ آنتیبیوتیک با روش دیسک آگار دیفیوژن مختلف بررسی شد. فراوانی ژنهای کدکننده مقاومت آمینوگلیکوزیدی aac(۶’)-Ie-aph(۲’’)-I، aph(۳’)-IIIa و  ant(۴’)-Iaبا استفاده از روش multiplex-PCR بررسی گردید. یافته ها: بیشترین میزان مقاومت به پنیسیلین (۵۳/۹۷ درصد)، اریترومایسین (۷۸/۷۷ درصد) و سیپروفلوکساسین (۵۴/۷۶ درصد) دیده شد. هیچکدام از ایزولهها به ونکومایسین مقاوم نبودند. ۶۵/۸۷ درصد ایزوله ها مقاوم به متیسیلین (MRSA) بودند. در بین ایزولههای مقاوم به آمینوگلیکوزیدها، ژن aac(۶’)-Ie-aph(۲’’)-I بالاترین میزان فراوانی را داشت، بهطوریکه از ۶۳ ایزوله مقاوم، ۰۳/۴۶ درصد بهطور همزمان دارای ژن aac(۶’)-Ie-aph(۲’’)-I و ژن aph(۳’)-IIIa بودند و ۵۷/۲۸ درصد فقط دارای ژن aac(۶’)-Ie-aph(۲’’)-I بودند. ژن ant(۴’)-Ia در هیچکدام از این ایزولهها یافت نشد. استنتاج: با توجه به فراوانی بالای ایزولههای MRSA و همچنین درصد بالای ژنهای کدکننده مقاومت آمینوگلیکوزیدی در استافیلوکوکوس ارئوس جدا شده از منابع بیمارستانی، نظارت مستمر بر فرایندهای کنترل عفونت بیمارستان جهت جلوگیری از گسترش باکتریهای مقاوم در محیط و انتقال آن به بیماران ضروری است.

کلمات کلیدی:
Staphylococcus aureus, burn patients, MRSA, aminoglycoside resistance, استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم به متی سیلین, بخش سوختگی, مقاومت آمینوگلیکوزیدی

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1787996/