محمدجواد آقاجانی - دکتری روانشناسی عمومی و مدرس دانشگاه فرهنگیان گیلان
حمیدر ضا کریمی ملکوتی - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان گیلان
فاطمه نیکخواه طرازکوهی - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی
فاطمه عبدی ایمن آبادی - کارشناسی ارشد مشاوره و توانبخشی
پریسا ترک زهرانی - کارشناس روانشناسی عمومی
زهرا صفری نیا - کارشناسی ارشد مشاوره و توانبخشی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودشفقت ورزی و سلامت روان دختران دانشجو انجام گرفت. این مطالعه توصیفی همبستگی بر روی ۱۱۰ نفر از کل دانشجویان دانشجویان دختر جدیدالورود دانشگاه آزاد واحد رودسر و املش به تعداد ۲۰۰ نفر در سال ۱۴۰۰ انجام گرفت. داده های پژوهش با ابزاری ۳ بخشی شامل پرسشنامه های اطلاعات فردی (سن و وضعیت تاهل)، خودشفقت ورزی رایس و همکاران (۲۰۱۱)، و سلامت عمومی مقیاس ۲۸ سوالی گردآوری شدند. در نهایت، داده ها بوسیله آزمون های آمار توصیفی، ضریب همبستگی اسپیرمن، من ویتنی و کروسکالوالیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این پژوهش، بیانگر وجود ارتباط منفی بین خودشفقت ورزی و ابعاد مخرب مقیاس سلامت عمومی است. به این معنی که هر چه سطح خودشفقت ورزی دانشجویان بیشتر باشد، میزان علایم جسمی، اضطراب و بی خوابی، ناکنش وری اجتماعی، و افسردگی آنان کمتر خواهد بود.

خودشفقت ورزی، سلامت عمومی، دختران دانشجو