فاطمه داودی - دانش آموخته دوره کارشناسی معارف اسلامی و علوم تربیتی، دانشگاه معارف قرآن و عترت، اصفهان، ایران
سیدعباس خلیقی پور - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی اسلامی، دانشگاه معارف قرآن و عترت، اصفهان، ایران

پرخاشگری یکی از ناملایمات جامعه امروزی است که می تواند دلایل بسیاری داشته باشد. پرخاشگری در کودکان نیز شیوع و فراوانی قابل توجهی دارد. این پژوهش به بررسی علل پرخاشگری کودکان و راهکارهای پیشگیری و مقابله با آن از منظر تعلیم و تربیت اسلامی پرداخته است. روش تحقیق، توصیفی و تحلیلی و از نوع مطالعات مروری است که با بررسی کتب و مقالات متعدد علمی و پژوهشی، تدوین شده است. بر اساس یافته های پژوهش، پرخاشگری حالتی هیجانی و عاطفی است که در برابر تهدیدهای واقعی یا خیالی صورت می‎گیرد. کودک در این حالت، رفتارهایی را به قصد آسیب رساندن به دیگران انجام می دهد. عوامل جسمانی، عوامل اجتماعی، عوامل تربیتی، عوامل موقعیتی، عوامل ارثی، عوامل روانی و عوامل خانوادگی می تواند زمینه را برای ایجاد پرخاشگری در کودکان مهیا نماید. راه‎های پیشگیری از پرخاشگری کودکان، عبارتند از: آموزش مهارتهای اجتماعی، تقویت مهارتهای ارتباطی، ارائه الگوهای مناسب، تخلیه هیجانی و کنترل تغذیه. شیوه‎های مقابله با پرخاشگری و درمان آن نیز به سه دسته کلی شناختی، عاطفی و رفتاری تقسیم می‎شود و در هر یک از این حوزه ها روش های مختلفی وجود دارد. والدین و مربیان باید با استفاده از این روش‎ها به سوی کنترل و محو کردن پرخاشگری در کودکان گام بردارند.

پرخاشگری، خشم، خشونت، کودکان، خانواده