ارزیابی تکنیک های ژئومورفولوژیکی جهت شناسایی مخروط افکنه های قدیمی و جدید به منظور تعیین مناطق مستعد سیل خیزی در چهار مخروط افکنه در زاگرس چین خورده دکتر شهرام بهرامی کاظم بهرامی استادیار جغرافیا دانشگاه تربیت معلم سبزوار دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی مهندسی دانشگاه تربیت مدرس
Publish place: Geography and Development Iranian Journal، Vol: 9، Issue: 22
Publish Year: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 70
This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GDIJ-9-22_006
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
Abstract:
در این تحقیق، بهمنظور تفکیک بخشهای فعال و غیرفعال مخروطافکنهها، چهار مخروطافکنه در زاگرس چینخورده بررسی شده است. تفکیک بخشهای فعال و غیرفعال مخروطافکنهها از نظر سیلخیزی با استفاده از شاخصهای سادهی ژئومورفولوژیکی مانندالگویزهکشی، مورفولوژی سطح مخروط و شاخصتضاریس، رنگ مخروطها در تصاویر ماهوارهای ،حداکثر عمق برش مخروطها و شاخصهای هوازدگی مانند میزان هوازدگی آبرفتها، حفرهدار شدن قلوهسنگهای آهکی انجام شده است. جهت تعیین ناهمواری و حداکثرعمق برش سطح مخروطها، با استفاده از دوربین نقشهبرداری دو مقطع از سطح هر مخروطافکنه تهیه شد. تفکیک بخشهای قدیمی و جدید مخروطافکنهها براساس تن (رنگ) تصاویر و همچنین تعیین الگوی زهکشی کانالها در مخروطهای جدید و قدیمی براساس تصاویر ماهوارهای کویکبرد انجام شد. بررسی شاخصهای هوازدگی سطح مخروطها نیز بر اساس مطالعات میدانی انجام گرفت. نتیجهی این تحقیق نشان میدهد که مخروطهای قدیمی یا غیرفعال اغلب دارای الگویزهکشی همگرا یا شبکه درختی هستند درحالیکه مخروطهای جدید اغلب دارای الگوی زهکشی واگرا، شاخهشاخه و متقاطع هستند. بخشهای غیرفعال مخروطها، دارای تن رنگ تیرهتری نسبت بهمخروطهای جدید در تصاویر ماهوارهای میباشند. مورفولوژی سطح مخروطهای قدیمی (بهعلت غلبهی فرسایش قهقرایی و توسعهی بدلندها بهسمت بالادست) ناهموارتر و دارای تضاریس بیشتری نسبت به مخروطهای جدید هستند. بهطور کلی حداکثر میزان برش در مخروطهای قدیمی بیش از مخروطهای جدید است. شاخصهای هوازدگی مانند حفرات در ذرات آهکی نیز در مخروطهای قدیمیوجدید کاملا با هم متفاوت است بهطوریکه بخشهای غیرفعال دارای هوازدگی و انحلال بیشتر و بنابراین دارای خاک ضخیمتری نسبت به مخروطهای جدید هستند. تحقیق حاضر نشان میدهد که شاخصهای ژئومورفولوژی ابزارمناسبی جهت تفکیکمناطق فعال و غیرفعال مخروطافکنهها از نظر سیلخیزی میباشند. با این وجود به علت تاثیر عواملی مانند تکتونیک، تغییرات اقلیمی، لیتولوژی حوضههای بالادست مخروطها و مساحت مخروطها نمیتوان از تمامی شاخصها در هر مخروط استفاده نمود.
Keywords: