بررسی پتانسیل خورندگی و رسوبگذاری آبهای زیرزمینی دشت بندرگز و تغییرات زمانی آن

فعالیت طولانی مدت چاههای آب اغلب بواسطه انتخاب جنس لوله جدار، اسکرین و تجهیزات پمپ محدود می گردد.پدیده خوردگی در چاههای آب اغلب بصورت یک مشکل بالقوه بوده و بواسطه روابط پیچیده میان کیفیت آب، شرایط فیزیکیحاکم بر چاه و خواص ذاتی فلزات و آلیاژها نسبت به خوردگی، قابل پیش بینی نمی باشد. از آنجا که شرایط جریان آب زیرزمینی و کیفیت آن از یک مکان به مکان دیگر متفاوت است در این مقاله پتانسیل خورندگی و رسوبگذاری آبهای زیرزمینی دشتبندرگز و تغییرات زمانی آن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. بر پایه نتایج آنالیزشیمیایی شبکه انتخابی کیفی در سفره آزاددشت بندرگز از جنوب به سمت شمال شاخص لانژلیه کاهش، شاخص رایزنرافزایش و پتانسیل آب زیرزمینی از رسوبگذاری به خورندگی تغییر می یابد. شاخص رایزنر سفره تحت فشار در کلیه گستره دشت بزرگتر از 7بوده و آب زیرزمینی دارای پتانسیلخورندگی می باشد. طی دوره هشت ساله ) 1332 لغایت 1331 ( متوسط شاخص لانژلیه سفره آزاد همواره منفی بوده و آب زیرزمینی این سفره پتانسیل خورندگی خود را حفظ نموده است، در حالیکه پتانسیل خورندگی و رسوبگذاری سفره تحت فشار با نوسانات سالانه همراه بوده است. در دوره مذکور متوسط شاخص رایزنر سفره تحت فشار منطقه همواره بزرگتراز 7 بوده و آب زیرزمینی دارای پتانسیل خورندگی می باشد ولیکن درسفره آزاد منطقه بجز سالهای 1331 و 1331 که شاخص رایزنر بزرگتر از 7می باشد در بقیه سالها کمتر از 7 بوده و آب زیرزمینی دارای پتانسیل رسوبگذاری بوده است.

Keywords:

بندرگز , آب زیرزمینی , پتانسیل خورندگی و رسوبگذاری , شاخص های لانژلیه و رایزنر