فرزاد بزرگی - علوم پزشکی مازندران
ابوالقاسم لعلی - علوم پزشکی مازندران
احمد محمدی کیا - علوم پزشکی مازندران

سابقه و هدف: فرسودگی شغلی از عوامل موثر در کاهش کارایی، از دست رفتن نیروی انسانی و ایجاد عوارض جسمانی و روانی کارکنان فوریت های پزشکی است. با توجه به اهمیت نقش فوریت های پزشکی در سیستم بهداشتی- درمانی، این مطالعه با هدف میزان فرسودگی شغلی در کارکنان فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران و عوامل مرتبط با آن انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی- مقطعی بود. ۱۵۵ نفر از کارکنان فوریت های پزشکی به روش نمونه گیری تصادفی در این مطالعه شرکت کردند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه استاندارد فرسودگی شغلی Maslach و پرسش نامه محقق ساخته عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی (عوامل فردی، مدیریتی، ارتباطی و اقتصادی) بود. داده ها با استفاده از آزمون های آماری و نرم افزار SPSS نسخه ۱۹ و در سطح معنی داری ۰۵/۰ > P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: کارکنان فوریت های پزشکی استان در بعد مسخ شخصیت، فرسودگی شدید و در ابعاد خستگی هیجانی و کاهش موفقیت فردی، فرسودگی متوسطی داشتند. از لحاظ عوامل مرتبط با فرسودگی به ترتیب عوامل اقتصادی بیشترین و عوامل فردی کمترین نقش را داشت. از نظر آماری بین میزان خستگی هیجانی با عوامل فردی و عوامل اقتصادی رابطه معنی داری مشاهده شد (۰۰۱/۰ > P). همچنین بین مسخ شخصیت با میزان تحصیلات و عوامل فردی و مدیریتی رابطه معنی داری وجود داشت (۰۰۱/۰ > P). استنتاج: با توجه به نتایج این پژوهش و اهمیت حرفه فوریت های پزشکی، رفع موانع و مشکلات ایفای نقش کارکنان فوریت های پزشکی حایز اهمیت می باشد و لازم است مسوولان با پیگیری ها و ارایه راهکارهای لازم در جهت مناسب سازی شرایط اقتصادی، محیطی، مدیریتی و پرسنلی این قشر، آنان را یاری دهند.

Burnout, Workers, Emergency medical, فرسودگی شغلی, کارکنان, فوریت ها, پزشکی