مریم سیدمجیدی - علوم پزشکی مازندران
سید محمود ربیعی - علوم پزشکی مازندران
غلامعلی جورسرایی - علوم پزشکی مازندران
سیدکمال سیدمجیدی - علوم پزشکی مازندران
همایون علاقه مند - علوم پزشکی مازندران
نغمه جماعت لو - علوم پزشکی مازندران
ندا نازپرور - علوم پزشکی مازندران
علی بیژنی - علوم پزشکی مازندران

سابقه و هدف: استفاده از شیشه سرامیک بیواکتیو به جهت توانایی آن در پیوند مستقیم با بافت استخوانی در بازسازی و ترمیم استخوان از دست رفته، مورد توجه قرار گرفته است. کیتوسان نیز غیر سمی است و دارای قابلیت سازگاری بیولوژیکی و قابلیت تجزیه بیولوژیکی می باشد. از طرفی، سیستم های تزریق پذیر به علت حداقل تهاجمی بودن و توانایی ایجاد داربست هایی در محل کاربرد، می توانند شکل عیب استخوانی را به خود بگیرند و نیاز به ایمپلنت از پیش ساخته شده را از بین ببرند. لذا در تحقیق حاضر، واکنش نسج همبندی رت به نانوکامپوزیت تزریق پذیر شیشه سرامیک- کایتوسان که به نظر می رسد جانشین خوبی برای مواد صناعی پر کننده نقص های استخوانی باشد و با توجه به امکان تولید این ماده در ایران، مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: این پژوهش، یک مطالعه حیوانی بود که در آن ۴۰ موش صحرایی به ۵ گروه ۸تایی تقسیم شدند. لوله های پلی اتیلن پر شده با نانوکامپوزیت قابل تزریق شیشه- سرامیک- کایتوسان، به عنوان گروه مورد و لوله های خالی به عنوان گروه شاهد در بافت همبند زیر جلدی موش های سفید بزرگ کاشته شد. نمونه های بیوپسی از نواحی مورد و شاهد پس از ۷، ۱۵، ۳۰، ۶۰ و ۹۰ روز، مورد بررسی هیستولوژیک قرار گرفتند و تعداد سلول های التهابی و رگ های خونی شمارش شد. برای بررسی تفاوت ها از آزمون های آماری t و Analysis of variance (ANOVA) در سطح معنی داری ۰۵۰/۰ > P استفاده شد. یافته ها: به طور کلی، اختلاف معنی داری در شدت التهاب بین دو گروه مورد و شاهد در روزهای مختلف دیده نشد. این مساله در مورد تعداد رگ خونی نیز صادق بود (۰۵۰/۰ < P). استنتاج: به نظر می رسد که ماده پیش گفته، از سازگاری نسجی خوبی برخوردار است.

Bioglass, ceramics, biocompatible materials, chitosan, inflammation, شیشه زیستی, سرامیک ها, مواد دارای زیست سازگاری, کیتوزان, التهاب