اثربخشی درمان فراشناختی گروهی بر اضطراب و آمیختگی فکر زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

سابقه و هدف: اضطراب و آمیختگی فکر جزء مشکلات شایع در اختلال اضطراب فراگیر می باشند. کنترل اضطراب و نگرانی دشوار است و نقص های جدی در کارکرد زندگی مبتلایان به همراه دارد. درمانی که بتواند این علائم را تسکین دهد، منجر به کاهش آسیب شناسی روانی وبهبود کیفیت زندگی می شود. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان فراشناختی بر اضطراب و آمیختگی فکر افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر می باشد مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه شاهد بود. جامعه آماری، شامل زنان متاهل مبتلا به اختلالGAD شهر اهواز بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. نمونه، شامل ۳۰ نفر از زنان متاهل داوطلب بود، که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) گمارش شدند. ابزارهای مورد استفاده، پرسشنامه های اضطراب بک و آمیختگی فکر بودند. درمان فراشناختی در ۱۰ جلسه ی ۱۲۰ دقیقه ای طی ۵/۲ ماه در گروه آزمایش انجام گرفت و در گروه شاهد مداخله ای صورت نگرفت. آزمودنی ها پرسشنامه ی اضطراب بک و آمیختگی فکر را در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری تکمیل کردند. یافته ها: نتایج حاصل از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان فراشناختی اثر معنی داری بر کاهش سطح اضطراب (۰۰۰۱/۰= p، ۶۱/۱۱۱= (F و آمیختگی فکر (۰۰۱/۰= p، ۱۹/۱۳۴= (F گروه آزمایش داشت. همچنین نتایج درمان در یک دوره پی گیری ۳ ماهه در هر دو متغییر اضطراب (۰۰۱/۰= p، ۶۷/۵۷= (F و آمیختگی فکر (۰۰۱/۰= p، ۱/۱۲۰= (F حفظ شدند. استنتاج: درمان فراشناختی در کاهش نشانه های آسیب شناسی مبتلایان به GAD موثر می باشد.

Keywords:

Group metacognitive therapy , anxiety , thought fusion , generalized anxiety disorder , درمان فراشناختی گروهی , اضطراب , آمیختگی فکر , اختلال اضطراب فراگیر