ابراهیم صالحی فر - Associate Professor, Department of Clinical Pharmacy, Thalassemia Research Center, Hemoglobinopathy Institute, Faculty of Pharmacy, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
حسین کرمی - Associate Professor, Department of Pediatrics, Thalassemia Research Center, Hemoglobinopathy Institute, Faculty of Medicine, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
مهرنوش کوثریان - Professor, Department of Pediatrics, Thalassemia Research Center, Hemoglobinopathy Institute, Faculty of Medicine, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
حسین مسعودی - Pharmacy Student, Student Research Committee, Faculty of Pharmacy, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
آیلی علی اصغریان - MSc Student in Medical Microbiology, Thalassemia Research Center, Hemoglobinopathy Institute, Faculty of Medicine, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
معصومه موسوی - General Practitioner, Thalassemia Research Center, Hemoglobinopathy Institute, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
راضیه آوان - Resident in Clinical Pharmacy, Student Research Committee, Faculty of Pharmacy, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran

سابقه و هدف: بیماران مبتلا به بتاتالاسمی ماژور از سال های ابتدایی زندگی به تزریق مداوم خون نیاز دارند. دفرازیروکس یک شلات کننده خوراکی است که به صورت یک بار در روز برای دفع اضافه بار آهن حاصل از تزریق خون به کار می رود. این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی دارو به صورت تجویز دوبار در روز، با تجویز معمول یک بار در روز انجام شده است. مواد و روش ها: در مطالعه کارآزمایی بالینی حاضر بیمارانی که فقط از داروی دفرازیروکس به عنوان شلات کننده آهن استفاده می کردند و حداقل ۲ سال سن داشتند، طی سال های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۳ وارد مطالعه شدند. تمام بیماران قبلا حداقل ۶ ماه داروی دفرازیروکس را به صورت یک بار در روز مصرف کرده بودند. آخرین فریتین قبل از ورود به مطالعه به عنوان فریتین پایه و میانگین دوز روزانه دریافتی طی ۶ ماه گذشته، به عنوان دوز دریافتی در مرحله مصرف یک بار در روز در نظر گرفته شد. آزمایشاتCBC، فریتین سرم، کراتینین، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینو ترانسفراز به منظور بررسی بی خطری درمان با دفرازیروکس مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: ۲۱ بیمار تالاسمی با میانگین سنی ۶±۲۱ سال (۶۷ درصد مذکر) در مطالعه وارد شدند. میانگین سطح آخرین فریتین بیماران نسبت به مقادیر پایه ای، به طور معنی داری از ng/ml۹۲۲±۱۸۱۴ به ng/ml۹۰۷± ۱۴۷۲ کاهش یافت (۰۲/۰=p). در میزان کراتینین، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین ترانسفراز نسبت به مقادیر پایه اختلاف معناداری مشاهده نشد. استنتاج: مصرف دوبار در روز دفرازیروکس بدون آن که عوارض کبدی یا کلیوی داشته باشد، موجب کاهش معنی دار فریتین نسبت به مصرف یک بار در روز آن می شود.

Beta thalassemia major, deferasirox, ferritin, twice-daily, efficacy, بتاتالاسمی ماژور, دفرازیروکس, فریتین, دو بار در روز, اثربخشی