بررسی تاثیر ملاقات برنامهریزی شده بر دیس ریتمیهای قلبی بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه قلبی
عنوان مقاله: بررسی تاثیر ملاقات برنامهریزی شده بر دیس ریتمیهای قلبی بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه قلبی
شناسه ملی مقاله: JR_JMUMS-25-125_005
منتشر شده در در سال 1394
شناسه ملی مقاله: JR_JMUMS-25-125_005
منتشر شده در در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:
مرضیه نجف وندزاده - ۱ Lecturer, Department of Nursing, Shushtar Faculty of Medical Sciences, Jondishapour University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran
الهام داوری دولت آبادی - ۲ Lecturer, Department of Medical-Surgical Nursing, Faculty of Nursing and Midwifery, Islamic Azad University, Isfahan(khorasgan) Branch, Iran
معصومه صالحی کمبو - ۱ Lecturer, Department of Nursing, Shushtar Faculty of Medical Sciences, Jondishapour University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran
خلاصه مقاله:
مرضیه نجف وندزاده - ۱ Lecturer, Department of Nursing, Shushtar Faculty of Medical Sciences, Jondishapour University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran
الهام داوری دولت آبادی - ۲ Lecturer, Department of Medical-Surgical Nursing, Faculty of Nursing and Midwifery, Islamic Azad University, Isfahan(khorasgan) Branch, Iran
معصومه صالحی کمبو - ۱ Lecturer, Department of Nursing, Shushtar Faculty of Medical Sciences, Jondishapour University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran
سابقه و هدف: به دنبال سکته قلبی دیس ریتمی های گوناگونی با درجات مختلف بروز میکند. در مرحله حاد بیماری نیاز به بستری در بخشهای مراقبت ویژه وجود دارد ولی در این بخش ها ملاقات به شدت محدود است درحالیکه ملاقات یکی از نیازهای اساسی بیماران و خانوادههای آنان در مدت زمان بستری است. لذا مطالعه حاضربا هدف بررسی تاثیر ملاقات برنامهریزی شده بر دیسریتمیهای قلبی در بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه قلبی انجام شده است.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه تجربی بوده که در سال ۱۳۹۰ در همدان انجام شدو در آن۶۰ بیمار مبتلا به سکته قلبی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به ۲ گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. در گروه آزمون از بیماران درخواست شد که نام کسانی که با آنها احساس راحتی بیشتری دارند و تمایل به حضور آنان در زمان ملاقات دارند را بیان کنند و ملاقات کنندگان در مورد رعایت آداب صحیح ملاقات آموزش دیدند. درگروه کنترل ملاقات روتین انجام شد. به منظور گردآوری داده ها از پرسش نامه و مانیتورینگ استفاده گردید. چک لیستهای مربوط به دیس ریتمی های قلبی قبل، حین و بعد از ملاقات پر شد.
یافته ها: تاکی کاردی سینوسی ، انقباض زودرس دهلیزی و انقباض زودرس بطنی قبل، حین و بعد از ملاقات برنامه ریزی شده در گروه آزمون از نظر آماری اختلاف معنیداری نداشتند (۰۵/۰p>) ولی در گروه کنترل این دیس ریتمیها قبل، حین و بعد از ملاقات اختلاف معنی داری داشتند (۰۵/۰>p).
استنتاج: ملاقات برنامهریزی شده بر بعضی از دیس ریتمی های قلبی از جمله تاکی کاردی سینوسی، انقباض زودرس دهلیزی و انقباض زودرس بطنی موثر بوده است و باعث کاهش این دیس ریتمی ها شده است.
کلمات کلیدی: Visit, cardiac dysrhythmia, heart attack, CCU, ملاقات, دیس ریتمی قلبی, سکته قلبی, بخش مراقبت ویژه قلبی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1789628/