غلامعباس رضایی هفتادر - دانشیار دانشگاه تهران
جواد گرجامی - استادیار دانشگاه محقق اردبیلی

پیدایش شعر سپید در عصر حاضر نقطه عطفی در تاریخ زبان و ادبیات عربی بشمار می-رود. با تولد این پدیده نوین شعری مفهوم کلی شعر و به ویژه موسیقی شعری دگرگون شد. بدین ترتیب در راستای فرآیند مذکور ساختار موسیقایی شعر معاصر عربی از بافت سنتی و کهن خود خارج شد و معماری کاملا متفاوتی پیدا کرد. معماری مذکور که در شکل گیری آن علاوه بر شاخص های کمی، شاخص های کیفی نیز به کار گرفته شده بود، بیشتر در فضای درونی شعر تحقق می یافت. امری که به نوبه خود کارکرد موسیقایی شعر معاصر عربی را نیز تحت الشعاع خود قرار داد. از این رو موسیقی شعری نه تنها یک پدیده صرف-آوایی (phonetical henomenon) بلکه یک عنصر فراگیر و همه جانبه ای بود که در سایه آن روابط گفتمانی و دیالکتیکی (Discursive & Dialectical relations) بین کنش های فکری و عاطفی و ساختهای زبانی متن شعری ایجاد شده بود. امری که در نهایت گواهی بر غنا و ژرفای موسیقایی در شعر سپید بود.

ایقاع, دگرگونی, ساختار موسیقایی, شعر سپید عربی