ابوالفضل رضایی - استادیار دانشگاه شهید بهشتی
علی عدالتی نسب - دانشجوی دکتری در رشته زبان و ادبیات عربی دانشگاه شهید چمران اهواز

جواهری، بزرگترین شاعر کلاسیک معاصر عراق، در سال ۱۹۰۰ در نجف اشرف، در خانواده ای فرهیخته و صاحب علم و ادب دیده به جهان گشود. محیط علمی و فرهنگی نجف، شرایط علمی و ادبی حاکم بر خانه و ذوق و نبوغ ادبی شاعر باعث شد تا او به اشعار پیشینیان به ویژه شاعران دوره عباسی روی آورد و به مطالعه و حفظ دیوان های شاعران نامدار این دوره بپردازد. این امر باعث شد که شاعر در سرودن اشعار خود از شعرای بزرگ این دوره چون: ابوالعلاء معری، بحتری، متنبی، ابوتمام، و دیگر شاعران معروف الگو بگیرد و به شیوه آنها شعر بسراید. به طوری که این الگوبرداری را می توان به روشنی در اشعار وی مشاهده کرد. او شاعری است که اشعارش کلاسیک و در زمره شاعران مکتب سنت گرای شعر معاصر قرار دارد. در این مقاله پس از بررسی زندگی و اشعار جواهری و تحلیل اشعار وی، با ذکر شواهد و دلایل، گرایش های شاعر به شعر و شاعران دوره عباسی ثابت شده و روشن می شود که جواهری در اغراض و سبک شعری خود از شعر دوره عباسی بسیار اثر پذیرفته است به طوری که با صرف نظر از زمان، می توان ادعا کرد او شاعری عباسی است که فقط زمان او را موخر داشته و به عنوان شاعر معاصر شناخته شده است.

جواهری, شعر معاصر عراق, سبک شعری, شعر دوره عباسی, گرایش های شعر عباسی