نازنین لطفی - علوم پزشکی مازندران
طاهره شکوهی - علوم پزشکی مازندران

زخم سوختگی، محیط بسیار مناسبی برای رشد و تکثیر میکروارگانیسم ها است. بافت های داخل زخم سوختگی، زنده نیستند و عروق خونی ندارند، به این دلیل پلی مورفونوکلئرها، آنتی بادی ها و آنتی بیوتیک های سیستمیک نمی توانند به درون آن نفوذ کنند. بدین ترتیب شرایط داخل زخم برای رشد باکتری ها و قارچ های فرصت طلب از قبیل کاندیدا، موکور، رایزوپوس، پنی سیلیوم و آسپرژیلوس مهیا می باشد. در حالی که استفاده گسترده آنتی بیوتیک های موضعی و سیستمیک، عمل جراحی زود هنگام و روش های مراقبت و جداسازی بیماران منجر به کاهش قابل توجهی در عفونت های باکتریایی زخم شده است، بروز عفونت های قارچی مهاجم زخم سوختگی را در بیماران با سوختگی وسیع افزایش داده است. حضور همه جا و همه وقت قارچ ها در محیط و حضور آن ها به عنوان فلور طبیعی بیماران، به همراه تضعیف سیستم ایمنی، بیماران را برای ابتلا به عفونت های قارچی خطرناک مستعد می کند. روش های رایج برای شناسایی قارچ ها شامل آزمایش میکروسکوپی مستقیم و کشت است. به تازگی برای تشخیص سریع تر و قابل اعتمادتر، روش های مولکولی بر پایه PCR (Polymerase chain reaction) توصیه شده است. از آن جایی که تشخیص عفونت قارچی هنوز با مشکلاتی مواجه است درمان های پروفیلاکتیک و به خصوص درمان تجربی ضروری است. برای تاثیر بهتر و افزایش ایمنی دارو هنگام انتخاب داروی ضد قارچی باید گونه قارچی مسبب، محل عفونت، عملکرد کبد و کلیه، سن بیمار و درمان های ضد قارچی قبلی مد نظر قرار گیرد.

Fungal infection, burn, diagnosis, treatment, عفونت قارچی, سوختگی, تشخیص, درمان