امین صبوری
رضا کرباسی افشار
آیت شهماری
محمد مهدی باقرصاد رنانی

سابقه و هدف: خط اول درمانی در بیماران مبتلا به تاکی کاردی برگشتی گره دهلیزی بطنی (AVNRT) علامت دار قطع رادیوفرکوئنسی به وسیله کاتتر می باشد. پروتکل های مختلفی جهت قطع مسیر کوتاه در این بیماران وجود دارد که با عود و عوارض مختلفی همراه بوده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثرات قطع کامل و ناقص مسیر آهسته برروی بهبود علایم و عوارض بیماران AVNRT پس از درمان به وسیله قطع کاتتری رادیوفرکوئنسی بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه هم گروهی آینده نگر، ۱۰۰ نفر بیمار مبتلا به AVNRT مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان بقیه الله عج طی سال های ۱۳۹۰- ۱۳۸۸ بررسی شدند. به وسیله پروپرانولول (mg/kg ۲/۰) و آتروپین (mg/kg ۰۴/۰) بلوک اتونوم انجام شد. پس از تخریب AVNRT، عملکرد مسیر آهسته باقی مانده از طریق بررسی وجود سیگنال از گره AV از طریق الکتروفیزیولوژی گره AV مشخص گردید. یافته ها: متوسط سنی ۱۳ ± ۴۳ سال و ۴۰ نفر مذکر و ۶۰ نفر مونث بودند. در زمان بلوک اتونوم و بعد از قطع مسیر آهسته، در ۴۸ نفر از بیماران عملکرد مسیر آهسته باقی ماند و در ۵۲ نفر از بیماران کاملا قطع شد. در مقایسه بین دو گروه ۴۸ و ۵۲ نفره از نظر عود علایم (تپش قلب، درد قفسه سینه و faint) قبل و بعد از قطع تفاوت معنی داری مشاهده نشد (۰۵/۰p>)، ولی از لحاظ عوارض بعد از قطع شامل (AV block، DVT، pericardial effusion) در مقایسه بین دو گروه تفاوت معنی دار وجود داشت (۰۵/۰p<). استنتاج: نتایج نشان دهنده بهبودی علایم در هر دو گروه بود هرچند شیوع عوارض در گروهی که تحت قطع ناقص قرار گرفته بودند کمتر از گروه دیگر بود. تلاش مفرط جهت قطع کامل مسیر آهسته در بیماران مبتلا به AVNRT در مقایسه با قطع ناقص می تواند باعث شیوع بالاتر عوارض بدون تغییر در میزان موفقیت بالینی باشد.

Partial, complete ablation, slow pathway, Atrio-Ventricular Nodal Reentrant Tachycardia (AVNRT), تاکی کاردی برگشتی گره دهلیزی بطنی، قطع کامل یا ناقص مسیر آهسته، بلوک اتونوم