محمد ملکوتیان
شیدوش دولتشاهی
مجید هاشمی چلیچه

سابقه و هدف: سیانید جزء آلاینده های خطرناک محیط زیست می باشد و از صنایعی مانند آبکاری، معدن کاری و رنگ سازی وارد محیط زیست می شود. هدف از این مطالعه، بررسی حذف سیانید توسط فرایند فتوکاتالیستی زیرکونیا با و بدون ۲O۲H (Hydrogen peroxide) بود. مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه کاربردی- بنیادی بود که در مرکز تحقیقات مهندسی بهداشت محیط انجام شد. پس از ساخت فتوراکتور، کارایی فرایند فتوکاتالیستی با نانوذره ZrO۲ (Zirconium dioxide) و ۲O۲H در حذف سیانید، با تغییر متغییرهایی مانند مقدار نانوذره (۴-۲۵/۰ گرم در لیتر)، pH(۱۱-۴)، مقدار ۲O۲H (۱-۱/۰ میلی لیتر)، غلظت سیانید (۷۵-۵/۲ میلی گرم در لیتر) و زمان تابش اشعه UV (Ultraviolet) (۹۰-۵ دقیقه) مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش روی نمونه واقعی فاضلاب نیز دنبال شد. تعداد ۲۰۰ نمونه سنتتیک و ۲۰ نمونه واقعی آزمایش شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS آنالیز شد. یافته ها: حداکثر حذف سیانید (۵/۲ میلی گرم در لیتر) توسط فرایند ۲O۲H/۲TiO/UV تحت شرایط بهینه (۷۵/۰ گرم در لیتر نانوذره، ۵/۰ میلی لیتر پراکسید هیدروژن، و ۸ = pH) حدود ۹۶ درصد بود. راندمان حذف سیانید (۲۰ میلی گرم در لیتر) توسط فرایند ۲O۲H/۲TiO/UV در دامنه ۹۰-۵ دقیقه به ترتیب، ۳۵، ۷۵/۳۸، ۵۵، ۵۶، ۵۹، ۲۵/۶۱، ۶۵، ۵/۷۱، ۸۱ و ۵/۸۸ درصد بود. کارایی حذف سیانید توسط فرایند ۲O۲H/۲TiO/UV در دامنه غلظت ۵-۵/۲ میلی گرم در لیتر از ۶/۹۵ به ۴/۵۰ درصد کاهش یافت. حداکثر حذف سیانید (۵/۲ میلی گرم در لیتر) توسط فرایند ۲UV/ZrO تحت شرایط بهینه (۷۵/۰ گرم در لیتر نانوذره، و ۴ = pH) حدود ۶/۸۵ درصد بود. حداکثر راندمان حذف سیانید از فاضلاب واقعی توسط فرایندهای ۲UV/ZrO و ۲O۲H/۲TiO/UV به ترتیب ۰۸/۵۴ درصد و ۸/۷۲ درصد بود. استنتاج: افزایش مقدار نانوذره، زمان و کاهش pH کارایی فرایند ۲UV/ZrO را افزایش داد. افزایش غلظت سیانید، کارایی هر دو فرایند را کاهش داد. افزایش ۲O۲H تا مقدار بهینه (۵/۰ میلی لیتر ۲O۲H در ۱۰۰ میلی لیتر سیانید) کارایی فرایند ۲O۲H/۲TiO/UV را افزایش داد ولی مقادیر بالاتر ۲O۲H راندمان فرایند را کاهش داد.

Zirconia nanoparticle, photocatalytic processes, cyanide removal, hydrogen peroxide, electroplating industries, نانوذره زیرکونیا، فرایند فتوکاتالیستی، حذف سیانید، پراکسید هیدروژن، صنایع آبکاری