ولی اله دبیدی روشن
طلا جولازاده

سابقه و هدف: هدف از این پژوهش، مطالعه مقایسه تاثیر دوازده هفته تمرین تداومی و تناوبی هوازی سه و پنج جلسهای در هفته بر برخی شاخصهای تعیین کننده سلامتی قلب (پروتیین واکنشی C با حساسیت بالا، کلسترول لیپوپروتیین کم چگالی و پرچگالی) در موشهای صحرایی ماده بود. مواد و روش ها: ۸۸ سر موش صحرایی ماده (نژاد ویستار با وزن ۹۳/۴ ± ۶/۳۲۵ گرم، سن ۲۱ ماه که حداقل ۳ ماه از اتمام دوران بارداری آنها گذشته بود) به طور تصادفی به سه گروه اصلی شامل گروه کنترل، تداومی و تناوبی ۳ و ۵ جلسهای و زیر گروههای پیش آزمون، میان آزمون و پس آزمون تقسیم شدند. برنامه تمرینی تداومی به مدت ۱۲ هفته و هفتهای ۳ و یا ۵ جلسه تمرین با سرعت ۱۲ تا ۲۳ متر در دقیقه و مدت ۱۰ تا ۱۲۲ دقیقه بصورت پیشرونده اجرا شد. خونگیری در سطوح پایه و به دنبال ۱۲ تا ۱۴ ساعت ناشتایی در سه مرحله با شرایط مشابه انجام و مقادیرCRP HS- با روش ایمنوتور بیدیمتریک و شاخصهای LDL-C و HDL-C نیز با روش آنزیماتیک اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمونهای آنالیز واریانس در سطح ۵/ p£۰تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد مقادیر CRP HS- گروه کنترل پس از ۶ و ۱۲ هفته افزایش معنی داری داشته، در حالی که در هر دو گروه تمرین تداومی و تناوبی در ۶ هفته نخست تمرین کاهش غیرمعنی داری مشاهده شد که این کاهش در پایان هفته دوازدهم- به غیر از گروه تناوبی ۳ جلسهای- در سایر گروهها به لحاظ آماری معنادار بود. به علاوه، بررسی تغییرات بین گروهی HS-CRP، LDL-C و HDL-C نشان داد این تفاوت فقط بین دو گروه کنترل و تداومی ۵ جلسهای به دنبال ۶ و ۱۲ هفته تمرین معنی دار است. استنتاج: با توجه به نتایج حاصله میتوان گفت اگر چه در مجموع اثر بخشی تمرینات تداومی ۵ جلسهای بیشتر از تمرینات تناوبی است، اما برای مهار پاسخ التهابی، طول دوره تمرینی مهمتر از تعداد جلسات تمرینی در هفته می باشد.

Exercise, C-reactive protein, rats, menopause, ورزش، پروتیین واکنشی C، شاخص التهابی، HS،CRP، موشهای صحرایی، یائسگی