حسین آبیار
وجیهه غفاری ساروی
مریم نخشب
معصومه جعفری
نرجس رحیمی
سوزان اسدپور

سابقه و هدف: یکی از مشکلات شایع در نوزادان نارس، نارسایی تنفسی و نیاز به تهویه مکانیکی است. جداسازی زودهنگام نوزاد از ونتیلاتور و همچنین خارج کردن زودرس لوله تراشه در نوزادان با رویکرد کاهش خطرات مورد توجه قرار گرفته است. در پژوهش حاضر، دو روش NIMV و NCPAP در نوزادان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی که تحت ونتیلاسیون مکانیکی بودند، مقایسه گردید.مواد و روش ها: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده می باشد که در سال های ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹ انجام شد. تعداد ۴۰ نوزاد در دو گروه مورد و شاهد بررسی شدند. نوزادان در دو گروه سنی ۲۸ تا ۳۲ هفته و ۳۲ تا ۳۷ هفته، بصورت تصادفی در دو گروه NCPAP و NIMV قرار داده شده و لوله گذاری مجدد و عوارض دو روش در نوزادان با یکدیگر مقایسه شدند.یافته ها: نوزادان در دو گروه NIMV و NCPAP از نظر خصوصیات جنسیت، سن جنینی، وزن، نوع زایمان، مدت تهویه مکانیکی، مصرف سورفاکتانت و استروئید قبل از زایمان مشابه بودند. لوله گذاری مجدد تراشه، اسیدوز تنفسی و خونریزی داخل بطنی در گروه NIMV کمتر بود (p<۰.۰۵). اما تفاوت دو گروه در مورد آپنه، هیپوکسی، پنوموتوراکس، عدم تحمل تغذیه، اتساع شکم، مدت بستری بودن و مرگ قابل توجه نبود.استنتاج: تحقیق نشان داد که اسیدوز تنفسی در گروه NIMV کمتر از گروه NCPAP می باشد. لذا ضروریست جهت جلوگیری از لوله گذاری مجدد تراشه و اسیدوز تنفسی و کاهش بروز خونریزی داخل بطنی در نوزادان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی، هنگام قطع تنفس مصنوعی روش NIMV استفاده شود.

Preterm infant, Nasal Ïntermittent Mandatory Ventilation (NÏMV), nasal continuous positive airway pressure (NÇPÂP), نوزاد نارس، تهویه متناوب از راه بینی، فشار مثبت مداوم راه هوایی از راه بینی