حسن پارسانسب
بهمن مرادی پوده
احد علیزاده
سعید عابدیان کناری

سابقه و هدف: امروزه ارزیابی طولانی مدت قند خون در بیماران دیابتی به وسیله سنجش هموگلوبین گلیکوزیله(HbA۱C) صورت می گیرد. از جمله علل مرگ در دیابتی ها بیماری های قلبی- عروقی است که افزایش لیپید های خون و تصلب شرایین از علل عمده ایجاد این بیماری ها می باشد. هدف این تحقیق بررسی ارتباط HBA۱C با فاکتور های خطر ساز لیپید های خون می باشد. روش بررسی: این پژوهش توصیفی - مقطعی بر روی پرونده ۱۷۳ بیمار مبتلا به دیابت نوع دو (۱۳۲ : زن و ۴۱ : مرد) با متوسط سن ۱۱± ۸/۵۱ سال که باروش نمونه گیری غیر احتمالی مبتنی بر هدف انتخاب شده بودند. میزان HbA۱C و پروفایل لیپیدی به ترتیب با روش کروماتوگرافی ستونی و آنزیمی در آزمایشگاه تعیین گردید. مقادیر نسبت LDL-C/HDL-C، فاکتور خطر (TCH/HDL-C) و شاخص آتروژنیسیته پلاسما یا AIP ( Log TG/HDL-C ) نیز محاسبه گردید. داده ها با نرم افزار آماری SPSSver ۱۶ مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: سطح TG به طور معتی داری در مردان بیشتر و سطح HDL-C به طور معنی داری در زنان بیشتر بود. میزان HbA۱C همبستگی مستقیم معناداری با TCH، TG، AIP ، LDL-C و نسبت خطر نشان داد ولی همبستگی معناداری میان سن، نسبت LDL-C/HDL-C و HDL-C با میزان HbA۱C یافت نشد. نتیجه گیری : نتایج نشان می دهد که میزان HBA۱C نه تنها می تواند به عنوان یک شاخص کنترل دراز مدت قند خون بکار رود بلکه می تواند به عنوان یک عامل هشدار دهنده نسبت به عوارض قلبی - عروقی و اختلالات لیپیدمی در بیماران دیابتی در نظر گرفته شود.

Type ۲ diabetes, HbA۱C, Lipid profile, Dyslipoproteinemia, دیابت نوع دو، هموگلبین گلیکوزیله (HBA۱C ) ، پروفایل لیپیدی، اختلالات لیپیدمی