فاطمه عبدالهی - کارشناس ارشد رشته زبان وادبیات فارسی دانشگاه اصفهان، دانشکده علوم انسانی و ادبیات

آداب بی قراری نوشته ی یعقوب یادعلی از داستان های برگزیده و تاثیرگذار دهه ی هشتاد است که پاره ای از مولفه های داستان نویسی نوین ایران را بازتاب می دهد. در این پژوهش که به روش توصیفی –تحلیلی انجام شده، شخصیت های رمان آداب بی قراری از منظر رفتارشناسی اجتماعی با التفات به نظریه های ماکس وبر و ژرژ گورویچ مورد بررسی و واکاوی قرار گرفته است. برای این منظور، پس از خلاصه ی رمان و مولفه های ادبی و هنری آن، نظریه های وبر و گورویچ، معرفی شخصیت-های رمان و شاخصه های رفتاری و روان شناختی و اجتماعی آن ها طرح و تبیین شده است. بر اساس یافته های تحقیق؛ کامران شخصیت محوری و اصلی رمان است که به واسطه ی نارضایتی از وضع موجود، در پی تغییر موقعیت خود برمی آید. و با طغیان علیه وضع موجود تلاش می کند از گذشته و حال خود رها شود. او یک شخصیت بحران زده و از خودبیگانه است که قواعد و چارچوب های انسانی و خلقی را نادیده می گیرد و تلاش می کند از راهی غیرمتعارف به هدافش برسد. با التفات به ساختار رمان که با تلفیق توهم و واقعیت سامان می یابد، بخشی از تلاش کامران برای تغییر وضعیت، معطوف به فعالیتی ذهنی و خیالی است. در حقیقت نویسنده از این شگرد بهره می جوید تا با جایگزینی خیال و رویا به جای واقعیت، شخصیت اصلی را از جهان واقع دور کند.

رفتارشناسی اجتماعی، یعقوب یادعلی، آداب بی قراری، ماکس وبر، ژرژ گورویچ.