عذرا اخی
زهرا کاشی
علی شریف پور
حمیدرضا ذاکری
ژیلا ترابی زاده

سابقه و هدف: کم کاری تیروئید یکی از شایعترین بیماریهای غدد داخلی است. کمبود هورمون های تیروئید ممکن است رشته های عصبی و عضلانی، سیستم ریوی و تهویه آلوئولی را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر لووتیروکسین، بر عملکرد سیستم تنفسی بیماران مبتلا به هیپوتیروئیدی مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان امام خمینی بوده است.مواد و روش ها: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی روی ۵۰ نفر از بیماران مبتلا به هیپوتیروئیدی مراجعه کننده به درمانگاه غدد بیمارستان امام خمینی ساری در سال ۸۶- ۱۳۸۵ انجام شد. پس از اخذ شرح حال و معاینه بالینی، آزمایش عملکرد تیروئید شامل T۴و TSH، آزمایش گاز های خون شریانی (ABG)، عکس قفسه سینه و اسپیرومتری گرفته شد. اندکس های اسپیرومتری شامل FVC،FEV۱ ، FEV۱/FVC، FEF ۲۵-۷۵و PEF ثبت شد. سپس بیماران تحت درمان با قرص لووتیروکسین (mg/kg ۱.۶) قرار گرفتند. پس از اصلاح کم کاری تیروئید مجددا معاینه بالینی، تستهای تیروئیدی و اسپیرومتری انجام شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری Paired t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: ۵۰ بیمار زن مبتلا به هیپوتیروئیدی ۴۵ - ۱۵ ساله با میانگین سنی ۱۳.۴±۳۴.۹۸ بررسی شدند. اندکس های ABG اندازه گیری شده قبل و بعد از درمان در محدوده نرمال قرار داشتند و تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. میانگین FVC و FEV۱ و FEV۱/FVC و FEF ۲۵-۷۵و PEF قبل و بعد از درمان به طور معنی داری متفاوت بود (به ترتیب P=۰.۰۲و P=۰.۰۰۵ و P=۰.۰۰۷ و P=۰.۰۰۲ وP=۰.۰۰۰۱ ).استنتاج: نتایج نشان داد که درمان هیپوتیروئیدی با لووتیروکسین می تواند اثرات بسیار خوبی بر عملکرد ریوی و معیار های اندازه گیری شده در اسپیرومتری داشته باشد.

Hypothyroidism, pulmonary function, levothyroxine, spirometery, هیپوتیروئیدی، لووتیروکسین، اسپیرومتری، عملکرد ریوی