زهره حاج حیدری
مجید سعیدی
جعفر اکبری
لیلا شکوهی

سابقه و هدف : فیناستراید مهارکننده تیپ II آنزیم ۵ آلفاردوکتاز می باشد که باعث کاهش مقادیر دهیدروتستوسترون شده و در درمان طاسی موی مردانه موثر است. در این مطالعه اثر فیناستراید موضعی با نوع خوراکی آن در درمان این بیماری مورد مقایسه قرار می گیرد.مواد و روش ها : مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی دوسوکور می باشد. ۴۵ بیمار مرد بالغ از مراجعین به درمانگاه ها و مطب های خصوصی شهر ساری که براساس شرح حال ومعاینه بالینی مبتلا به طاسی مردانه بودند و معیارهای ورود به مطالعه را داشتند انتخاب شدند. بیماران واجد شرایط در طی شش ماه وارد مطالعه شده و به صورت تصادفی به دو گروه A ( ژل فیناستراید و قرص پلاسبو) و گروه B (قرص فیناستراید و ژل پلاسبو) تقسیم شدند. جهت ارزیابی تاثیر دارو، سیر بهبودی و عوارض آن، بیماران قبل از درمان، در پایان هفته اول و سپس در پایان هر ماه با مشاهدات بالینی پیگیری شدند و متغیرهای وسعت ضایعه، تعداد مو و تعداد موی ضخیم بررسی شدند. تجزیه و تحلیل آماری با فرمول های آماری توصیفی و کای دو انجام شد.یافته ها : متوسط زمان ریزش مو در بیماران ۲۳.۱۰ ± ۱۸.۸ ماه بود. تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر ضخامت و تعداد مو و وسعت منطقه طاسی در پایان هر ماه وجود نداشت. اندازه گیری های متوالی نشان داد که افزایش تعداد موها و افزایش موی ترمینال در هر دوگروه درمانی در شروع و پایان معنی داری بود.استنتاج : نتایج نشان داد که اثرات درمانی هر دو داروی ژل و قرص فیناستراید بر بیماران مبتلا به طاسی مردانه در حد متوسط بود.

Androgenic alopecia, finasteride jel, finasteride tablet, آندروژنتیک آلوپسی، ژل و قرص فیناستراید