رویا قاسمیان
نرگس نجفی
آرمان شجاعی فر

سابقه و هدف: استافیلوکک طلایی مقاوم به متی سیلین(MRSA) از عوامل بیماری زای شایع بیمارستانی است که میزان شیوع آن در طی ۳ دهه گذشته در سرتاسر جهان در حال افزایش می باشد. یکی از منابع مهم ایجاد عفونت و انتقال آن توسط کارکنان بیمارستانی است. این مطالعه Cross Sectional جهت تعیین فراوانی ناقلین استافیلوکک طلایی در بینی و تعیین طرح مقاومت آنتی بیوتیکی آن در کارکنان بیمارستان رازی قائم شهر در آبان ماه ۸۲ انجام شد.مواد و روش ها: نمونه ها از ناحیه قدامی بینی ۱۰۰ نفر از کارکنان درمانی بیمارستان، توسط سوآپ پنبه ای استریل گرفته شد و پس از قرار دادن در لوله آزمایش حاوی آبگوشت برای شناسایی استافیلوکک طلایی و آنتی بیوگرام با معیار NCCLS به آزمایشگاه فرستاده شد.یافته ها: در این مطالعه ۳۶ درصد افراد، ناقل استافیلوکک طلایی در بینی بوده اند. از نظر شغلی ۴۰ درصد پرستاران و ۴۸ درصد خدمات آلوده بودند. هیچ رابطه ای بین سن، جنس و سال های خدمت با ناقلی وجود نداشته است. بیش ترین مقاومت، نسبت به اگزاسیلین (۸۳ درصد) و کم ترین مقاومت، مربوط به کلرامفنیکل (۲.۸ درصد) بوده است. مقاومت به وانکومایسین(VRSA) در ۲ مورد (۵/۵ درصد) دیده شد.استنتاج: فراوانی ناقلین استافیلوکک طلایی در کارکنان درمانی مطالعه حاضر کم تر از آمارهای موجود (۵۰ الی ۹۰ درصد) و در حد شیوع جامعه بوده است (۲۰ الی ۴۰ درصد)، در حالی که مقاومت آنتی بیوتیکی بیش از سایر مطالعات بوده است. شیوع بالای MRSA در این مطالعه و مهم تر از آن یافتن VRSA حائز اهمیت بسیاری است و می تواند ناشی از مواجهه مداوم ارگانیسم های بیمارستانی با انواع آنتی بیوتیک ها باشد و باید ضمن شناخت عوامل زمینه ساز، اقدامات مناسب جهت کنترل آن اعمال گردد.

Nasal Çarrier, methicillin resistance S.aureus, vancomycin resistant S.aureus, vancomycin intermediate S.aureus, ناقلین استافیلوکک طلایی، مقاومت آنتی بیوتیکی، متی سیلین، وانکومایسین