سیدعبداله عمادی
محمدحسین گریبان
ابراهیم نصیری

سابقه و هدف: در جراحی سزارین برای پیشگیری از ورود ترشحات از حلق به داخل راه های هوایی در طی بی هوشی عمومی، روش القا سریع بی هوشی و لوله گذاری سریع تراشه با لوله کاف دار توصیه می شود. در هنگام لوله گذاری تراشه، چنانچه عضلات به اندازه کافی شل نشوند امکان وارد آمدن آسیب به راه هوایی، به ویژه در خانم های باردار به دلیل ادم راه هوایی، بیش تر است. در این مقاله تاثیر افزایش مقدار اسکولین بر وضعیت عکس العمل های حرکتی مددجو در هنگام لوله گذاری تراشه مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: یک صد خانم باردار وبدون مشکل عمومی و عصبی- عضلانی که به طور مستمر به اتاق عمل بیمارستان امام خمینی (ره) ساری مراجعه کرده و نامزد جراحی سزارین انتخابی بودند به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. بعد از اجرای بی هوشی سریع به ترتیب به گروه های ۱ و ۲ و۳ به میزان ۵/۱، ۲، ۵/۲ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن، ساکسینل کولین به صورت داخل وریدی تزریق شد و متعاقبا لوله گذاری تراشه با لوله شماره ۷ راش انجام شد. عکسل العمل های حرکتی در چهار سطح شدید، متوسط، خفیف و بدون حرکت در هنگام لوله گذاری مشاهده و ثبت شد.یافته ها: عدم وجود عکس العمل های حرکتی، بیش ترین درصد پاسخ را در هر گروه به خود اختصاص داد که این نتیجه در گروه سوم، بیش تر بوده است. اختلاف معنی داری از نظر پاسخ های حرکتی در بین سه گروه مشاهده نشد.استنتاج: افزایش مقدار ساکسینیل کولین در هنگام لوله گذاری تراشه برای خانم های سزارینی، موجب کاهش عکس العمل های حرکتی نمی شود و حرکات اضافی زمان لوله گذاری ممکن است مربوط به عوامل دیگری باشد.

Ânesthesia-local, analgesia-epidural, ساکسینیل کولین، لوله گذاری تراشه، سزارین، پاسح های حرکتی