شیخ طوسی کتاب الفهرست را با هدف گردآوری و ارائه فهرست مصنفان و اصحاب اصول و آثار ایشان تالیف کرده است. وی در ضمن معرفی برخی از پدیدآورندگان، از عبارت «له روایات» بهره برده است. این ترکیب در الفهرست نجاشی دیده نمیشود. بررسی مفهوم این عبارت در الفهرست شیخ طوسی نشان میدهد که این اصطلاح بیشتر از سوی حمید بن زیاد و در برخی موارد از سوی ابن ولید و شیخ صدوق به کتاب شیخ طوسی راه یافته است. از مقایسه گزارشهای شیخ طوسی و نجاشی در نقل از حمید بن زیاد، ارتباط معناداری بین «له روایات» و «له کتاب النوادر» به دست میآید. این مقاله با بررسی موارد کاربرد این ترکیب در الفهرست شیخ طوسی و مقایسه آن با الفهرست نجاشی، در صدد کشف ارتباط و توجیه آن و پاسخ به برخی شبهات، برآمده است.

کلیدواژه ها: روایات, نوادر, فهرست, رجال, شیخ طوسی