علی احمدی - گروه روابط بین الملل، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
افشین زرگر - دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
علی آدمی - دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

ظهور فناوری و رویکردهای مرتبط با آن، تغییراتی را در تمام ساحات بشری به وجود آورده که نظام بین الملل نیز از آن مستثنی نبوده است. در میان انواع فناوری ها، فناوری های نوظهور با ویژگی های خود تاثیرات مهمی را در موضوعات بین المللی داشته و تغییراتی را در مناسبات کنشگران سپهر سیاسی ایجاد نموده اند. در میان انواع فناوری های نوظهور، «هوش مصنوعی» به دلیل قابلیت های خود با استقبال بیشتری مواجه گردیده است. این مقاله، با روش توصیفی تبیینی و از طریق بررسی و تبیین کارکردهای فناوری هوش مصنوعی به دنبال پاسخ به این پرسش است که این فناوری چه تغییراتی در امنیت ملی دولت ها ایجاد می نماید. از پژوهش حاضر می توان دریافت که اگرچه هوش مصنوعی روزبه روز در تمامی ساحات زندگی بشر و امور حکمرانی رو به رشد و تصاعد می باشد، لیکن این فناوری ذاتا تهدیدی برای امنیت دولت ها تلقی نمی گردد و از این رو، دولت ها ملزم به ارتقای سطح دانش و کاربست آن در مناسبات امنیتی خود می باشند تا با ایجاد توازن میان دانش و بافت امنیتی خود، رشد هماهنگ و متوازنی را فراهم نموده و بدین ترتیب بتوانند شاخص های امنیت مرتبط با هوش مصنوعی را تقویت نموده و در مقابل، با کمترین آسیب امنیتی مواجه گردند.

امنیت, امنیت ملی, فناوری, فناوری نوظهور, هوش مصنوعی