سهیلا صادقی فسائی - عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
مهسا رجب لاریجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران

امروز، آزار جنسی زنان در محیط کار و فقدان امنیت روانی آنان، بحث سلامت محیط کار را به چالش کشانده است و این مسئله در بسیاری از کشورها وجود دارد. دیدگاه غالب جامعه مجرم انگاری قربانی و مقصر دانستن او در بروز چنین جرائمی می باشد. مقاله ی حاضر، که مبتنی بر یک تحقیق کیفی و با استفاده از مصاحبه های عمیق با سی زن شاغل ۲۲ تا ۳۲ ساله در شهر تهران بدست آمده است، به مطالعه، تجربه ی آزارجنسی زنان در محیط کار و نگرش آنان در این خصوص می پردازد. مصاحبه های عمیق، امکان دست یابی به یک الگوی فرضی از مجرمان و قربانیان را میسر می سازد، اما نویسندگان به علت محدودیت های روشی قصد ندارند یافته های خود را به جامعه ی آماری تعمیم دهند. نتایج پژوهش نشان می دهد که آزار جنسی زنان در محیط کار امری فراگیر و یک مسئله ی مهم اجتماعی است و قربانیان کمترین نقش را در بروز این مسئله داشته اند. فقدان تعادل قدرت میان مجرم و قربانی، نگرش مردسالار جامعه، فقدان نظارت بر بعضی از بخش های کاری مثل بخش خصوصی، مقصر دانستن زنان شاغل، از علل عمده ای است که منجر به آزار جنسی زنان در محیط کار می شود.

آزار جنسی, فقدان تعادل قدرت, مجرم انگاری قربانی