حمید عبداللهیان - دانشیار گروه ارتباطات، دانشکده ی علوم اجتماعی دانشگاه تهران
آوات رضانیا - کارشناس ارشد علوم ارتباطات اجتماعی، دانشکده ی علوم اجتماعی، دانشگاه تهران

این مقاله تجربه ی «خود» زنانه در فضای مجازی را تحلیل میکند که به شیوه مطالعه ی موردی کاربران زن ۱۵ تا ۲۹ ساله اینترنت در شهر سقز انجام شده است. مسئله ی پژوهشی این مقاله به درک چگونگی تجربه ی «خود» زنانه در میان کاربران زن در ارتباطات اینترنتی و تبیین این تجربه مربوط است. برای پرداختن به این مسئله از نظریه ی لاکان در مورد «خود» و دیدگاه های ژیژک در رابطه با «خود» در فضای مجازی استفاده و با رویکردهای درون کاوانه خود، این دیدگاهها و کاربردشان در ایران را تلفیق کرده ایم تا علاوه بر نتایج تجربی، به لحاظ نظری نیز نوآوری هایی در این زمینه ارایه کنیم (نگاه کنید به لاکان، ۱۹۸۸ و شاور، ۱۹۹۸). مطالعه ی میدانی تجربه ی «خود» کاربران زن در شهر سقز، با استفاده از رویکرد روش شناسی کیفی و با استفاده از ابزار مشاهده و مصاحبه ی عمیق و کتبی ساخت یافته انجام می گیرد. داده ها و اطلاعات به دست آمده از طریق روش کدگذاری موضوعی دسته بندی و با توجه به بنیان نظری مقاله، تفسیر و در آن باره تولید دانش می شود. دستاوردهای این مقاله نشان می دهد که تجربه ی «خود» زنانه در ارتباطات اینترنتی متاثر از نوعی فقدان اطمینان در فضای اینترنتی و در عین حال ارجاع به مبانی فکری و اعتقادی در دنیای واقعی است.

امر خیالی, امر نمادین, امر واقعی, تجربه ی زنانه, چت, خود, فضای مجازی