علی اصغر احمدی
سیدحسین تقوی

این مقاله به ارائه یافته های یک پژوهش درباره اشتغال مادران با سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی فرزندان آنها می پردازد . اطلاعات مورد نیاز از ۲۰۳ دانش آموز (دختر و پسر) دوره ابتدایی شهر دامغان گردآوری شده است. پرسش نامه رفتار راتر برای سنجش میزان سازگاری اجتماعی دانش آموزان در دو محیط خانه و مدرسه به کار رفته است. فهرست توصیفی شغل و پرسش نامه تنش استایمنتز به ترتیب برای سنجش رضایت شغلی و تنش شغلی مادران استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد اشتغال مادران در دانش اموزان سال های چهارم و پنجم ابتدایی باعث سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی بیشتر می شود. فرزندان مادرانی که در رده های شغلی فرهنگی – مدیریتی هستند، بهترین عملکرد تحصیلی را دارند افزون بر این همبستگی مثبت و معنی داری بین رضایت مادران و عملکرد رفتاری و آموزشی فرزندان وجود دارد.

اشتغال, پیشرفت تحصیلی, رضایت از کار, سازش پذیری, فشار روانی کار