فرهاد درویشی سهتلانی
شهرام هدایتی
طیبه السادات میرحسینی

مقاله ی حاضر، با اتخاذ رویکرد تحلیلی – تبیینی و با بهره گیری از نظریهی امنیتی بوزان، می کوشد تا به بررسی تهدیدها و فرصتهای امنیتی ایران در ابعاد نظامی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی پرداخته و فرایند سیاستگذاری ایران در برخود با تهدیدها و فرصتها را در دهه های آغازین هزاره ی سوم میلادی مورد ارزیابی قرار دهد. یافتههای تحقیق حاکی از، آن است که؛ سیاستهای اعمالی ایران، از جمله سیاست «بیطرفی فعال» برای کشوری با موقعیت ایران سیاست مطلوبی نیست. به عبارت دیگر، به نظر میرسد وجود عواملی مانند: تنوع گفتمانی در سطح داخلی، فقدان تعریف شفاف از منافع ملی، وجود مراکز متعدد موثر در سیاست خارجی، نبود توازن و اولویتبندی در اهداف ملی و عدم شناخت صحیح فرصتها و تهدیدها، باعث شده است تا دستگاه سیاستگذاری امنیتی ایران نتواند در مقطع زمانی پس از یازده سپتامبر، توفیقات قابل توجهی را کسب نماید.

یازده سپتامبر, امنیت, تهدیدها و فرصتهای امنیتی, سیاستگذاری امنیتی, منافع ملی