محمد فرزانه - دانشجوی دکتری، دانشکده مدیریت، دانشگاه خوارزمی تهران، ایران
هاجر روح بخش - کارشناسی ارشد، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
مجتبی بذرافشان - استادیار، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

زمینه: با گذر از اقتصاد سنتی مبتنی بر منابع به اقتصاد مبتنی بر دانش، دانش به یکی از دارائیهای اساسی سازمان ها تبدیل شده و مدیریت آن امری ضروری به نظر میرسد. در اقتصاد نوین، دانش منبع اصلی توسعه اقتصادی و صنعتی است. در این تحقیق تاثیر رهبری تحول گرا به عنوان یکی از رویکردهای نوین رهبری در سازمان و همچنین مدیریت دانش به عنوان یکی از محرک های اصلی عملکرد سازمانی بر افزایش نوآوری سازمانی مورد بررسی قرار گرفت. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش واسط مدیریت دانش در ارتباط میان سبک رهبری تحول آفرین و نوآوری سازمانی است. روش ها: روش پژوهش ازلحاظ هدف، کاربردی و ازلحاظ گردآوری داده ها، توصیفی _ همبستگی است. جامعه ی آماری پژوهش کلیه کارکنان شرکت ایران خودرو شهر شیروان می باشد. با استفاده از روش تصادفی ساده ۵۲ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه رهبری تحول آفرین باس و آولیو (۲۰۰)، مدیریت دانش (چن و همکاران، ۲۰۱۱) و نوآوری (ترکیبی از پرسشنامه های جیمنز، پنیادز، و پراجگو و سوهل) بود که روایی و پایایی آن ها مورد تایید قرار گرفت و پس از جمع آوری پرسش نامه ها و تحلیل داده ها نتایج تحقیق مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین رهبری تحول آفرین و نوآوری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. رابطه بین رهبری تحول آفرین و مدیریت دانش، مثبت و معنادار بود و بین مدیریت دانش و نوآوری نیز رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد. همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد که رهبری تحول گرا به صورت مستقیم (β=۰.۷۱) و غیرمستقیم با نقش واسطه ای مدیریت دانش (β=۰.۲۰) بر نوآوری اثرگذار می باشد (درمجموع β=۰.۹۱). همچنین مدیریت دانش نیز بر نوآوری سازمانی تاثیر معناداری دارد (=۰.۲۸β). نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان داد که مدیریت دانش شرط اساسی برای نوآوری محسوب می­شود. ضمن اینکه مدیران سازمانی با الگوگیری از سبک رهبری تحول گرا می توانند در ارتقای مدیریت دانش سازمانی موفق­تر عمل کنند.

مدیریت دانش, رهبری, رهبری تحول آفرین, نوآوری سازمانی