چکیده[ وصف شخصیت امام رضا (ع) از موضوعات مهمی است که در کانون توجه شاعران فراوانی قرار گرفته است، از جمله این شاعران دعبل خزاعی، شاعر نامدار عصر عباسی و حمیدرضا برقعی، آیینی­سرای معاصر ایرانی است. پژوهش حاضر بر آن است تا سروده­های رضوی این دو شاعر را با رویکرد تطبیقی بررسی نماید. این مقاله کوشیده است ضمن استخراج وجوه تشابه و تباین در نوع نگاه دو شاعر به امام رضا (ع)، هنر زبان آن دو را در بیان سروده­های رضوی بررسی نماید. پژوهش انجام شده بیانگر آن است که مفاهیم مشترک بسیاری همانند بیان شان و مقام امام (ع)، امیدواری، حزن و اندوه، شفاعت­خواهی و کرم و بخشندگی در شعر دو شاعر به چشم می خورد. اما آنچه شایسته توجه بوده و دو شاعر را از هم متمایز می­سازد، آن است که دعبل در هجو دشمنان آن حضرت و بیان نفاق آن ها داد سخن می­دهد و در بیان این مضامین، بیشتر از اسلوب خطابی بهره می­گیرد، اما توجه برقعی به اشتیاق و دل باختگی و غرق شدن در شکوه و عظمت آن حضرت معطوف است و با اسلوب ادبی به بیان احساسات و عواطف درونی خویش می پردازد. .

واژگان کلیدی: امام رضا (ع), دعبل خزاعی, حمیدرضا برقعی, ادبیات تطبیقی