محمود سامی بارودی و ملک الشعرای بهار از شاعران نوگرای عصر جدید در مصر و ایران و هر دو مربوط به یک دوره­ هستند که پرداختن به مسائل اجتماعی از مهم ترین ویژگی های شعر آنان است. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و بر اساس مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی، تشابه و تفاوت اندیشه های بارودی و بهار را درباره انتقاد اجتماعی، مورد بررسی قرار می­دهد. از نتایج مهم این پژوهش اینکه شکایت تند و صریح از نفاق و دورویی میان خواص و عوام از اندیشه های مشترک دو شاعر است، ولی در انتقاد از ظلم و ستم حاکمان، زبان بهار گویاتر و گزنده تر از بارودی است و در موضوع بی تفاوتی مردم نسبت به اوضاع جامعه هر دو شاعر از غفلت مردم نسبت به مسائل جاری کشور ابراز نگرانی شدید نموده و آنان را نکوهش کرده­اند، با این تفاوت که بارودی به صراحت و بهار غالبا با کنایه در این زمینه سخن گفته اند. در موضوع اصالت­گرایی، بارودی ریشه اصالت را در افتخارات ملی و قومی گذشته می داند، اما بهار اصالت را در علم و عدالت­ورزی گذشتگان می بیند.

واژگان کلیدی: ادبیات تطبیقی, انتقاد اجتماعی, محمود سامی البارودی, ملک الشعرای بهار