خاصیت تنوع واژگان از عوامل مهم در مقبولیت یک شعر یا نثر محسوب می­شود. تنوع واژگان از جمله ویژگی­های سبکی است که با مقایسه آن در بین تعدادی از متن ها، می توان با ارائه آمار و نمودارها، عنوان کرد که کدام یک از این متن ها در مقایسه با دیگر متون از غنای لغوی بیشتری برخوردار است؟ بحث حاضر به ارائه یک روش نظری برای مقایسه خاصیت تنوع کلمات در اسلوب پرداخته و این روش را به شکل عملی میان نمونه هایی از نوشته های ابن درید، بدیع الزمان همدانی و قاضی حمید الدین بلخی به مرحله اجرا در می آورد. نتیجه این بررسی، نشان می­دهد که اسلوب قاضی حمید الدین بلخی (۵/۴۸ %) در مقایسه با ابن درید و بدیع الزمان همدانی از تنوع واژگان بیشتری برخوردار است و اسلوب ابن درید (۴۸ %) در سطح پایین­تری نسبت به آن دو قرار می­گیرد و اسلوب بدیع الزمان (۲/۴۸ %) در حد وسط میان آن دو می­باشد.

واژگان کلیدی: تنوع واژگان, مقامات بدیع الزمان, احادیث ابن درید, مقامات حمیدی, نسبت کلی تنوع, منحنی تراکم, منحنی تناقص