عنصر حادثه، یکی از عناصر ساختاری قصه، داستان و رمان است که در پیشبرد سیر داستان و شکل­دهی پیرنگ آن از اهمیت بسزایی برخوردار است، به طوری­که استفاده صحیح و به­هنگام از آن، سبب می­شود تا مخاطب با اشتیاق فراوان داستان را پیگیری کند. از این میان، رمان بین القصرین به عنوان یک داستان اجتماعی و سرشار از حوادث گوناگون از جمله مهم­ترین رمان­های نجیب محفوظ - برنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۹۸ م. محسوب می­شود. در مقابل، در رمان سووشون اثر سیمین دانشور، نیز با تکیه بر ابعاد تاریخی - اجتماعی، حوادث از نقشی تاثیر­گذار در روند سیر داستان برخوردارند. در این پژوهش با تکیه بر روش توصیفی - تطبیقی، سعی بر آن است تا عنصر حادثه در دو رمان مذکور مورد بررسی قرار گیرد و جایگاه آن در شهرت و ماندگاری این دو اثر نشان داده شود. نتیجه جستار حاضر، حاکی از آن است که در رمان بین القصرین، دو کنش اصلی استعمار انگلیس در کنار دیدگاه­های سنتی پدر خانواده، عامل پیش­برنده حوادث داستان است، اما در رمان سووشون، حضور نیروهای اشغالگر انگلیس، مهم­ترین عامل و کنش پیش­برنده حوادث داستان محسوب می­شود. به طور کلی، در هر دو رمان، باوجود حجم بالای حوادث، به واسطه پردازش مناسب روابط علی - معلولی میان رویداد­ها و باورپذیر بودن آن­ها، خواننده تا پایان داستان آن را همراهی می­کند.

واژگان کلیدی: عنصر حادثه, نجیب محفوظ, بین القصرین, سیمین دانشور, سووشون