جلوه های تمثیلی و نمادین «جان» در دیوان شمس تبریزی
عنوان مقاله: جلوه های تمثیلی و نمادین «جان» در دیوان شمس تبریزی
شناسه ملی مقاله: JR_PLLJ-7-24_004
منتشر شده در در سال 1394
شناسه ملی مقاله: JR_PLLJ-7-24_004
منتشر شده در در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:
مسعود سپه وندی - استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد خرم آباد- ایران
خلاصه مقاله:
مسعود سپه وندی - استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد خرم آباد- ایران
نماد انگاری از اساسیترین ارکان و اجزاء لاینفک متون صوفیانه و تعلیمی در تمام تاریخ محسوب میشود. در این میان، عارفانی که شاعرانهتر و هنرمندانهتر میاندیشیدهاند، از ظرفیت نماد پردازی، بیشترین سهم را در القای آراء و افکار خود بردهاند. مولانا از جمله عارفان شاعری است که به مدد ذوق هنری و زبان سخته و ادیبانهی خود، پیامهای بیشمار و جهان شمولش را در لفافهی واژگان خاص، به مخاطبانش عرضه میدارد. بنابر این، یکی از جلوههای زیبای غزلیات شمس، دریافتهای تازه و نمادینی است که حضرت مولانا جلال الدین بلخی از برخی واژهها به دست میدهد. جان و مفاهیم و ترکیبات مربوط به آن را میتوان از این دسته به حساب آورد. در این جستار، واژه «جان» و مترادفات آن در غزلیات شمس، از دیدگاه فوق مورد تحلیل و بررسی قرار میگیرد.
کلمات کلیدی: مولانا, غزلیات شمس, جان, نماد
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1794949/