عبدالوهاب البیاتی (متوفای ۱۹۹۹ م) یکی از شاعران بزرگ و نامدار جهان معاصر عرب به شمار می­آید او در بخشی از آثار و سروده­های خود تحت تاثیر بزرگان شعر و شخصیت­های تاریخی ایران بوده است. از میان شاعران معاصر عرب، وی بیشترین توجه را به ایران داشته و اندکی قبل از مرگش به ایران سفر کرده است. این سفر کوتاه­مدت، نتایج و بازتاب گسترده­ای در شعر او داشته است. او از شهرها و شخصیت­های ایرانی به عنوان نمادی برای بیان دردها و استبدادی که بر جامعه­اش سایه افکنده است بهره می­برد و آنچه را در دل دار­د به کمک این نقاب­ها به تصویر می­کشد. البیاتی از شخصیت­هایی چون خیام، سهرودی، حافظ و از حلاج به عنوان شخصیت­هایی آرمانی برای بیان رنج انسان امروز یاد می­کند و از میان شهر های ایران نیز از نیشابور ، تهران، شیراز و اصفهان مکرر یاد می­کند؛ چراکه میان آن­ها و وطن ستمدیده خود شباهتی بی­نظیر می­یابد. در این مقاله، تلاش شده است تا چگونگی این تاثیرپذیری­ها توسط عبدالوهاب البیاتی از نام­ها و شهرهای ایرانی به نمایش گذاشته شود.

واژگان کلیدی: ادبیات تطبیقی, عبدالوهاب البیاتی, فرهنگ و ادب ایرانی, نقاب­ها و نام­های ایرانی